Rajini Vaidyanathan
BBC, Mumbai
Mahabanoo Mody Kotwal sahnede, izleyicilere soruyor:
"Kaçınız, vajina kelimesini rahatsız olmadan söyleyebiliyor?"
İzleyici sıralarından utangaç bir kıkırdama dalgası yükseliyor o an.
Seyircilerin aşağı yukarı üçte ikisi el kaldırıyor, ama bazıları bırakın topluluk içinde "vajina" kelimesini söylemek elini kaldırmaya bile çekiniyor.
İzlemeye geldikleri oyunun adı Vajina Monologları, kadın cinselliğini tartışan bir dizi skeçten oluşuyor.
Amerikalı oyun yazarı Eve Ensler'in yazdığı eser, yıllardır dünyanın dört bir yanında oynanıyor, kendisini tartıştırıyor.
Mumbaili oyuncu ve yönetmen Mahabanoo Kotwal ile oğlu Kaizaad Kotwal, yıllar önce oyunu Amerika Birleşik Devletleri'nde ilk kez seyrettikten sonra Hindistan'a uyarlamaya karar vermişler ama kolay olmamış.
Hindistan'da muhafazakarlık çok koyu, cinsellik ortada konuşulan bir konu değil ve filmlerde öpüşme sahnesi bile nadir görülür.
Tepkilere hedef olmaktan korkan yapımcılar, Vajina Monologları'nı sahnelemeye gönüllü olmamış. Önce kabul eden bir yapımcı ise sonra vazgeçmiş.
Bir çok tiyatro oyuna sahne vermeyi hala reddederken, oyunun sahnelenmesi Çennay ve Koçi kentlerinde yasaklandı.
Oyunun adının Vajina Monologları yerine V Monologları olarak değiştirilmesi bile önerilmiş.
Mahabanoo Kotwal, "İlk sorun oyuncu bulmaktı. Kimseyi bulamadım. Bizimle oynamasını istediğim harika, çok seksi bir kadın oyuncu vardı. Teklifi götürdüğümde, 'Oo, asla insanların ortasında vajina kelimesini söylemeye cesaret edemem' dedi.
"Zor kelime" ile sorunu olmayan bir oyuncu Avantika Akerkar, on yıl sonra hala oyunda rol alıyor.
"Mumbai'de oynadığımız ilk gece, kimliklerimizi ve bir küçük çanta ile ihtiyaç duyacağımız şeyleri yanımıza almamızı söylendi, çünkü tiyatro basılabilirdi ve oyunu sonuna kadar oynayıp oynayamayacağımızı bile kestiremiyorduk" diyor.
Neyse ki ilk oyun sorunsuz oynandı ve seyirci ayakta alkışladı.
Bugün, oyunu görmeye kadın erkek, genç yaşlı, toplumun farklı kesimlerinden bir çok izleyici geliyor, oyun tamamen dolu salonlara oynanıyor.
Amerika'da sahnelendiği gibi Hindistan'da da kişisel deneyim aktarımlarına yer veriliyor.
Kimi dramatik, kimi komik bu aktarımlar, kadın cinselliğinin bastırılışını gözler önüne sergiliyor.
Oyuncular siyah bir perdenin önüne konan taburelere tünüyor ve anlatmaya başlıyorlar.
O kadar "mahrem" şeyler konuşuluyor ve dinleyiciler öyle dikkat kesiliyor ki bütün salon ortak bir sırrı paylaşıyor sanki.
Bir sahnede oyunculardan Avantika Akerkar, bir aile dostu tarafından tecavüz edilen genç bir kızı canlandırıyor.
Bir diğerinde oyuncular kadın sünneti, tecavüz ev içi şiddet gibi toplumda genellikle kapalı kapılar ardında kalan konuları tartışmaya başlıyor.
Son aylarda Delhi'deki toplu tecavüz olayının yarattığı tartışmalarla oyuna bir ek yapıldı.
Şimdi bir bölümde Delhi'deki saldırıda ölen genç kadın da anılıyor.
Ekibe yeni katılan oyunculardan Rasika Duggal, Delhi'de Ocak ayında oynadıklarında seyirciden inanılmaz duygusal tepkiler aldıklarını söylüyor.
"Benim için gerçek üstü bir deneyimdi çünkü seyircinin öfkesini tenimde hissedip irkildim. Artık insanlar konuşmak istiyor bu konuları."
Oyun Hindistan'da sahneye konalı on yıl oldu. İzleyenler için açılan defter yüzlerce kişisel öyküyle dolu.
Mahabanoo Kotwal oyunu sahnelemekle insanların hayatında gerçek değişimlere katkıda bulunduklarını düşünüyor.
"Bir kaç hafta önce uçakta bir kadına rastladım. Kocasından şiddet gördüğü üçbuçuk yıllık evliliğini bitirdiğini anlattı bana. 'Artık yeter' diyebilmesinde, oyunu seyretmesinin önemli rolü olduğunu söyledi"