Mark Lowen
BBC, Larissa
Kalecileri başarılı, takım çalışmaları sağlam ama Vukefalas'lı futbolcuların sahada en dikkat çeken özellikleri bu değil: Önünde "Villa Erotica" yazan, pespembe üniformaları.
Zor zamanlarda insanlar yerel genelevden yardım beklemeyecek de kimden bekleyecek?
Yunanistan'ın Larissa kentindeki bu amatör kulübün iflastan kurtulmak için tek seçeneği, genelev patroniçesinin yardımını kabul etmekti.
Takımın antrenörü Yannis Batziolas ortada utanılacak bir şey olmadığını, futbolun çok daha karanlık sponsorlarla dolu olduğunu söylüyor.
"Profesyonel futbolda bahis şirketleri ve alkolün reklamının yapılması bence çok daha ahlaksızca." diyor.
Genelevin patroniçesi Madam Sula Alevridu da tribünlerde oturmuş, gururla antrenmandaki çalımları izliyor.
Kısa gri saçlı, ufak tefek, ceket-kravat giyen bu kadın kentte zengin bir işkadını olarak tanınıyor.
"Her şeyin bir ilki vardır." diyerek, Larissa'nın dış mahallelerindeki genelevini ziyaret ediyorum.
Dışardan gayet sıradan görünen bu binanın içinde kırmızı bir ışığa boğulmuş odalar, şarap rengi duvarları süsleyen altın varaklı aynalar var.
Mobilyalar da ortama uygun bir şekilde 'kiç': Mor kadife tahtlar, rengarenk kristal avizeler. Süitlerde jakuzi ve mini bar bile var.
Villa Erotica içindeki dairesinde Alevridu'ya sponsorluğa neden talip olduğunu soruyorum.
"Çünkü Yunanistan'ı seviyorum ve gençlere yardım etmek hoşuma gidiyor." diyor.
"Burada yetkililer ne spora, ne eğitime, ne de başka şeye para ayırıyor. Neden yoksul bir futbol kulübü de iki yakasını bir araya getirmek için bana gelmesin ki?"
Alevridu'nun hayırseverlik girişimleri her zaman kabul görmüyor.
Geçenlerde ülkenin batısındaki Patras kentinde bulunan bir okula, çok ihtiyacı olan fotokopi makinesini alması için çek yollamış - ama çekini geri çevirmişler.
"Tek istediğim, şu zor günlerde Yunanistan'ın ilerlemesi. Hepimiz ülkemize yardımcı olmalıyız. Burası yasal bir genelevi ve ben de yardım etmek istiyorum. Neden yardım edemeyeyim ki?"
Larissa'da herkes onun gibi düşünmüyor. Yerel futbol sendikası "Seks satışı spordan uzak tutulmalı." diyerek resmen şikayette bulunmuş.
Sendika ayrıca takıma maçlarda koyu renk üniforma zorunluluğu getirmiş. Genelevin logosu da bunların üzerine basılıyor.
Sendika Başkanı Mario Spiratos "Seks işçiliğinin reklamını yapmak kabul edilemez." diyor, "Hayatın bir parçası, biliyoruz, ama genç amatör atletler için doğru olmadığını düşünüyoruz. Oyunculardan bazıları 18 yaşından küçük."
Komşu kent Trikala'da da yeni bir sponsor yetkilileri kaygılandırıyor.
Buradaki amatör takım pembe değil, siyah üniformalar giyiyor. Logoları da haç işareti.
Çünkü Palayapirgos futbol kulübünün kurtarıcısı, bir cenaze lavazımatçısı.
Yerel yetkililerin itirazları yüzünden üniformalardaki kocaman mor haç, maç sırasında bantla kapatılıyor.
Ama bant sık sık düşüyor, kimse de şikayetçi olmuyor. Orta saha oyuncusu Haris Bakogiannis "Üniformamızı seviyorum," diyor, "Haç işareti rakiplerimizi korkutuyor. Ayrıca böyle üniforması olan kimse yok; ünlü olduk."
Cenaze levazımatçısı, kent merkezinde ufak bir dükkanda hizmet veriyor. Neredeyse tavana kadar yapma çiçeklerle, Ortodoks ikonalarla dolu bu dükkan.
Genç cenazeci Hristos Hristos Panagiyotu sponsorluk fikrinin bir gece geç vakit, takımda oynayan arkadaşlarıyla içerken doğduğunu söylüyor.
Peki haç onlara şans getirmiş mi?
"Şimdilik maalesef hayır." diyor, "Umarım yardımlarım sayesinde küme düşmekten kurtulurlar. Ama takımların bizden yardım isteyecek hale gelmesi acı bir durum. Ülkemiz trajik günler yaşıyor."
Gerçekten de hem amatör hem de profesyonel düzeyde Yunanistan'da spor darboğazda. Yardımlar azalır, neredeyse hiç yeni yatırım yapılmazken, atletleri zor günler bekliyor.
Bundan sekiz yıl önce Yunanistan Olimpiyatlara ev sahipliği yapmış, milli takımları da futbolda Avrupa şampiyonu olmuştu.
Oysa şimdi tesisler bakımsız, takımlar hayatta kalabilmek için radikal çözümler arıyor.
Ancak en azından bu bölgede iki kulüp yakayı kurtarmış görünüyor.