BİZE ULAŞIN
Mark Mardell
BBC Kuzey Amerika Editörü
O sahneye doğru yürürken kalabalık ''Dört yıl daha'' diye bağırıyordu.
Ancak o yavaş başladı.
Başkan sanki kendi elini kolunu bağlamış gibiydi; fazla açılmadı. Kalabalığı coşturacak ama rakiplerinin alay konusu yapabileceği sözlerden uzak durdu.
Obama konuşmasının ilk yarısında ehil olmaktan öteye gidemedi ama bu seçimin iki farklı Amerika arasında olduğunu vurguladı: ''Bizim savaşımız dünyanın gördüğü en geniş orta sınıfı ve en güçlü ekonomiyi yaratan değerleri bu ülkeye yeniden kazandırmak'' dedi.
Obama bunun kan, ter ve gözyaşıyla kazanılacağını söylemedi belki -- ancak kolay olmayacağını da belirtti.
Yeniden seçilirse yeni ekonomik hedefler belirleme sözü verdi. Ancak bu hedeflere nasıl ulaşacağı ile ilgili bir bilgi vermedi.
Başkan Obama'nın ikinci döneminin nasıl geçeceğini net olarak görmek isteyenlere bu konuşma pek birşey sunmadı.
Obama bu konuşmasında yapacaklarına değil savunduğu değerlere odaklanmıştı.
Başkan ''Eğer bu ülkenin vaad ettiklerinin yalnızca bir azınlığa ait olduğuna inanmıyorsanız bu seçimde sesinizi duyurmanız gerek. Eğer bu ülkede yönetimin en çok parayı verene sonsuza dek borçlu olduğuna inanmıyorsanız bu seçimde tepkinizi göstermeniz gerek'' dedi.
Obama konuşmasında rakibi Mitt Romney ile dalga geçti.
Başkan Obama ''Eğer Olimpiyatlar'ı ziyaret ederken en yakın müttefikimizi aşağılamadan duramıyorsanız, belki Pekin'le diplomatik ilişkileri yürütmeye de hazır değilsinizdir'' dedi.
Başkan ayrıca Romney ile Cumhuriyetçi Parti'nin tek bir politikaları olduğunu iddia etti.
Obama ''Son 30 yıldır önerdikleri reçetelerden başka bir şey önermiyorlar. Bütçe fazlası mı var? Vergileri düşürün. Bütçe açığı mı var? Yine vergileri düşürün. Grip mi oluyorsunuz? İki vergi düşürün, birkaç mevzuatı iptal edin, sabaha bizi tekrar arayın'' dedi.
Bunun gibi birkaç iyi bölüm dışında Başkan'ın konuşması bu noktada doğrusu biraz sıkıcıydı.
Ancak sonra Obama ateşlenmeye başladı. Bu da dönüm noktası oldu.
''Biz hükümetin tüm sorunları çözebileceğine inanmıyoruz, ancak hükümetin tüm sorunların kaynağı olduğuna da inanmıyoruz. (Alkışlar, destek nidaları.) Bu devlet yardımı alan vatandaşlarımız, şirketler, sendikalar, göçmenler, eşcinseller ya da suçlamamız istenen başka herhangi bir grup için de geçerli.'' dedi.
Başkan kendini biraz da olsa serbest bıraktı. Ben bir önceki seçimlerin ''umut ve değişim'' sloganı hakkında ne diyeceğini merak ediyordum.
Herkesin nefesini tuttuğu bir an olabileceğine inanıyordum. Belki Başkan kendisini destekleyenleri biraz da olsa hayal kırıklığına uğrattığını kabul eder, kendini eleştirir, alçak gönüllülük gösterirdi.
Böyle birşey olmadı, ama yine de konuşma biraz daha iyiye gitti.
Başkan akıllıca bir retorikle durumu kurtarmaya çalıştı: Değişim, Amerikan halkının kendisiydi ve başkana onlar umut veriyordu.
Obama ''Ben Amerika için hiç bu kadar umutlu olmadım. Bunun nedeni bütün yanıtlara sahip olmam ya da karşı karşıya olduğumuz zorlukların boyutunu anlamayacak kadar saf olmam değil. Umutlu olmamın sebebi sizsiniz.'' dedi.
Salondaki herkes konuşmaya hayran kaldı. Ama tabii bu zaten bekleniyordu.
Ayakta alkış faslı bitince Bruce Springsteen'in We Take Care of Our Own parçası çaldı; Amerikan yurtseverliğini muhteşem, acı ve ironik bir dille anlatan bir şarkı.
Şarkı satır aralarında, neden ülke sevgisinin o ülkeyi oluşturan insanları umursamayı da içermediğini sorguluyor.
Şarkı Obama'nın bahsettiği değerleri özetliyor.
Ama asıl soru bu konuşmanın geçen seçimlerde Obama'ya oy vermiş olup, başkanlığı sırasında hayal kırıklığına uğramış Amerikalıları nasıl etkileyeceği.
Başkan konuşmasında Romney'nin eksikliklerini, kendi deneyimini ve ikisinin vizyonları arasındaki farkı açıkça ortaya koydu.
Ancak kampanyanın gidişatını etkileyecek bir konuşma değildi bu. Seçim kampanyasının da, aynı ekonomideki iyileşme gibi, uzun zorlu bir yolculuk olacağını gösteriyordu.
