Anne-baba sevgisi, okul başarısını artırıyor

Bağımsız Eğitimciler Sendikası AR-GE Kurulu Eğitim Uzmanları tarafından hazırlanan "4. Eğitim Bileşenleri Araştırma Raporuna" göre, anne baba sevgisi ve şefkatiyle doyan çocukların hem özgüveni, hem de okul başarısı daha yüksek oluyor. Çocuklarının yetişmesi için anne-baba tarafından yapılan maddi fedakarlıklar, çocukların mutlu ve başarılı olması için yeterli gelmiyor. Fiziksel ve zihinsel durumu normal olan çocuklardaki başarısızlığın anne-babanın tutumundan ve aile fertleriyle olan ilişkilerinden ileri geldiği vurgulanan rapora göre, huzurlu bir ev ortamı olmayan, anne-baba ve kardeşleriyle paylaşma eksenli diyalog kuramayan, sevgi ve hoşgörüye dayalı ilişkiler geliştiremeyen çocuklar, okul hayatında da uyumsuz ve başarısız oluyor. Okulunu, özellikle başarılı arkadaşlarını ve dolayısıyla ders çalışmayı da sevmiyor.

Hazırlanan raporda, çocuğun sevgi ve şefkate olan ihtiyacının hayatının her aşamasında büyük rol oynadığı ve diğer maddi ihtiyaçlarından daha önemli olduğu vurgulanarak, anne ve babasının sevgi, şefkatine doyan bir çocuğun kendisini güven ve huzur içinde hissedeceğine, başarılı ve mutlu bir birey olarak yetişeceğine işaret edildi.

Bu duygunun, çocuğun öğrenim hayatını olumlu yönde etkilemesinin yanında, istikrarlı arkadaşlıklar ve dostluklar kurma, mutlu olacağı mesleği seçme, mesleğinde başarılı olma, hayattan zevk alma, mutlu bir yuva kurma gibi yaşamın ileriki süreçlerinde de etkisi olduğuna dikkat çekildi.

Çocukların başarısızlığını etkileyen ailevi faktörler arasında, anne babaların çocukları arasında ayrım yapmaktan, sevgi, şefkat ve ilgilerini eşit olarak gösterememekten de kaynaklandığı belirten raporda, "Kardeşler arasından birinin diğerinden daha az sevildiğine şüphe duyulması, onun psikolojik ve akademik gelişiminde çatışmalar ve gerilemeler meydana getirebilmektedir. Bu yüzden okuldaki başarısı ve arkadaşlık ilişkileri de olumsuz yönde etkilenecektir. Anne baba tarafından kardeşler arasında mukayese yapılması ne kadar yanlışsa, başarılı olan tanıdık diğer çocukları örnek göstererek kendi çocuğunun da öyle olmasını istemek o kadar hatalıdır. Bu yanlışlık maalesef birçok anne baba tarafından yapıla gelmektedir" denildi.

Araştırma raporunda, büyük kent okullarında daha yoğun olmakla birlikte öğrencilerin 23'te 1'inde görülen, "okul başarısında düşüş, arkadaş ilişkilerinde sorunlar, sosyalleşmeye karşı ilgisizlik, tahammülsüzlük, her şeye karşı çıkma, agresifleşme, madde kullanma eğilimi, öfke patlamaları" gibi negatif tepkilerin ülkemizde son yıllarda artış gösteren, "ayrılık, boşanma, göç, ekonomik zorluklar, hastalıklar, sosyokültürel uyumsuzluklar, cinsi veya fiziki istismar, işsizlik, ekonomik sıkıntılar, ikinci evlilik gibi etkenler yanında anne babanın; madde bağımlılığı, okur-yazar olmaması, çocukluğunda yeterli sevgi görmemesi, çocuktan aşırı beklenti içinde olması, suça bulaşma ve sabıkalı olması, işyerindeki sorunları, çocuğa dönük aşırı korumacılık ve aşırı kontrol, yeni bir kardeş doğumu" gibi nedenlerle oluşan psikolojik sorunların çocuklara doğrudan yansıtılması sonucunda oluştuğu belirtilirken, anne babaya düşen görevin, negatif etkenleri en aza indirmek ve sorunları olabildiğince çocuklara yansıtmamak olduğu kaydedildi.

Çocuğun yetişmesinde ve hayata adım atmasında aile ortamında, onları stres etkeninden mümkün olduğunca korumaya çalışmak gerektiğinin altını çizen uzmanlar, çocuklarda oluşabilecek "depresyon, stres bozukluğu, tik bozuklukları, konuşma bozuklukları, davranış değişiklikleri, reaktif bağlanma bozukluğu, dissosiyatif bozukluklar, kaygı ve uyku bozuklukları" gibi psikiyatrik durumlara karşı anne babaların hekim yardımı alması gerektiğine dikkat çekildi.