"Antik Çağ Insanı, Tahıl Ve Baklagiller Ağırlıklı Beslenmiş"

MEHMET BAYER - Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesinde bazı baklagiller (bakla, fasulye, nohut, mercimek, bezelye), antik diyetin temelini oluşturuyordu. Bunlara et, balık, sebze ve meyvenin eklenmesiyle diyet tamamlanıyordu. Dönemin başlıca tahılları arpa ve buğdaydır. Bu tahıllardan kek, lapa, ekmek ve diğer tahıl ürünleri de yapılıyordu. Dönemin sebzeleri ve aromatik bitkileri ise sarımsak, soğan, pırasa, lahana, yabani ıspanak, kereviz, semizotu, turp, tere, kuzu kulağı, kekik, mercan köşk, nane, anason şeklinde sıralanabilir. Antik çağda et ve balık, üst düzeyde önem verilen gıda maddeleriydi. Hayvan beslemek, tahıl ve bitki yetiştirmekten daha pahalıydı. Antik dönemde balık, bol bulunan bir gıda kaynağı olsa da balık sürüleriyle beklenen zamanda karşılaşılamamış, orkinos gibi büyük balıkların yakalanması zor ve pahalı bir işmiş. Çiftlik hayvanları, kasaplık amacından çok sütü, yünü ve iş gücü için kullanıldı. Pahalıya mal olan etin geniş çaplı tüketimi, zenginliğe işaret ediyor. Antik çağda tüketilen etin büyük bir çoğunluğunu, kurban edilme törenleri sırasında kesilen hayvanlar oluşturuyordu." - "Sütü şehirlilerden çok köylüler içerdi" Pala, antik Yunan ve Roma yazılı belgelerinde, etin muhafaza edilerek saklandığı bilgisinin yer aldığını aktardı. Balıkların açık havada kurutulduğu, tütsülendiği veya tuzlandığını, etlerin de yine tuzlanarak muhafaza edildiğini anlatan Pala, "Garum olarak bilinen sos, tuzlanmış balığın güneş altında birkaç hafta fermente ettirilmesi sonrasında hazırlanmış" ifadesini kullandı. Eski Yunan'da sütü, şehirlilerden çok köylülerin içtiğini kaydeden Pala, peynire sütten daha fazla önem verildiğini aktardı. Antik çağda en fazla yetiştirilen meyvelerin, armut, elma, ayva, dut, kızılcık, nar, üzüm, incir, zeytin, badem ve fındık olduğunu söyleyen Pala, "Antik çağda, çoğu Yunan ve Roma evinde mutfak yoktu. Yemek yapılmak istendiğinde küçük taşınabilir bir ocak ve tavalardan yararlanılıyordu" diye konuştu.