Repo Prodüksiyon‘un düzenlediği festivalin kadrosunda olan isimler Asım Can Gündüz ve Ambulans, Devil, Whisky, Axe, Denge, Clips, E-5, Painted Bird, Grisou, Çetin Cengiz Dans grubu, Dansco Sema. Afişte “bahar, güneş, dans, çılgınlık” yazıyor. Konsere “babaannesini getirenin bedava girebileceği” duyuruluyor. Gerçekten de ninesiyle gelen epey insan olmuş.
Gazetelerde hep gençler şöyle gençler böyle diye haberler çıkıyor. 1980'lerde gençler malum sebeplerden dolayı bir önceki kuşak kadar politik değil ama popçusu da rockçısı da müzikle kendini ifade ediyor.
Bu konseri de heavy metalci gençler doldurmuş. Dönemin heavy metal gruplarından farksız bir şekilde giyinmişler, blue jeanler, çivili bileklikler, zincirler gırla. 90ların bi kot bi tişört üşengeçliğine daha çok var. Yaratıcılar. Pankart açmışlar, üzerinde “En Büyük Heavy Metal” yazıyor. Heavy Metal’i damlalı fontla yazmışlar. Konseri haber eden basın organlarının yazdığına göre, “Kimisinin sol kulağında küpeler takılıydı, kimisi saçlarını James Dean’e benzetmeye çalışmıştı. Kimisi kendini zincirlere vurmuştu, boynundan bileklerinden… Kimi parmakları açıkta bırakan deri eldivenler, kimi parıltılı yelekler giymişti..” Bunları yazan TV’de 7 – GONG dergisi. Yazı şöyle devam ediyor: “Hal ve gidişe gelince… Bu gençlerden bir kısmı kendilerine ait oturma yerinden sahnede olup bitenleri izliyor, kimi ise iki elini havaya kaldırarak parmakları ile “v” yani zafer işareti yapıyor ve “Yauh.. Heyy” gibi sesler çıkartıyordu… Kimi ise hem sahnede hem de izleyici tarafında olup bitenleri izliyordu… Kimi anlıyordu, kimi anlamıyordu… Kimi coşuyordu, kimi öyle boş boş bakarak duruyordu. Kimi kendini Rock’ın merkezinde görüyor, kimi ise yabancılık çıkmazında buluyordu kendini.” Haberi yazanda seyircinin büyük bir edebiyat coşkusu uyandırdığı apaçık. 50 yıl düşünsem benim aklıma “kendini yabancılık çıkmazında bulmak” tabiri gelmezdi herhalde.
“DANGURUNTTFLOOOŞHH… Maouuuhht… Vauvaaaavv… Şakunturura, sellibaaam. Iııh… Ih, ıh, ıh, ıh, fönaampololu, sakuram, estebina, sakurum…”
Vay başına yukarıdaki yazıyı dizecek dizgicinin, vay başına bu yazıyı okuyacak okuyucunun. Yok, yok, esas vay başına, dün Açıkhava Tiyatrosu’nda, “Rock Festivali”ni izleyenin. Sahnede, başında taç, elinde asa, kral bozuntuları mı ararsın, madenci kasklı, çizmeli gitarcılar, korsanlar, Kızılderililer, tek küpeli erkişiler, pijamalı davulcular mı sorarsın… Hele izleyenler. Sahnedekilerden alem. Bir köşeyi 300-400 gençten oluşan “Heavy Metal”ciler tutmuş. Çoğunun üzerinde siyah deri pantolonlar, montlar. Kollarından bacaklarından her kalınlıkta zincirler sarkıyor. Saçlar Travolta, James Dean koalisyonu. Çizmeler, eldivenler demir perçin dolu. Kemerler ona keza. O ilk paragraftaki egzantirik sesleri en çok bu “Heavy Metal”ciler çıkarıyor. Biraz yanlarında “Disko”cular. Aralarında büyük “fraksiyon çekişmesi” var. Sahnedeki Disko müziği yapıyorsa, kara giysililer yuhalayıp, el işareti yapıyor, yok çalan grup Rock çalıyorsa o zaman “Diskocular” küfrederken, “Heavy Metalci”ler tapınıyor.”
Çetin Cengiz ve dans grubu çıkınca, yuhlayıp “Diskocular Dışarı” diye bağırıyorlar. Kızlar mini etekli ve seksi görünüyor. Seyircilerin arasında birkaç yıl sonra kurulacak olan Pentagram grubunun da bulunduğu söyleniyor. Yıllar sonra 1997’de Pentagram gene aynı Harbiye Açıkhava Tiyatrosu’nda konser verecek, konserde Sertap Erener ile Levent Yüksel’e “Popçular Dışarı” diye bağırılacaktı ve bu slogan konserin albümüne isim olacaktı.
