BİZE ULAŞIN
Yalın, sempatik suratının, mahçup gülümsemesinin, “Ay ne tatlı çocuk” dedirticiliğinin o kadar ekmeğini yedi ki, yaşlılığında ne yapacak acaba çok merak ediyorum. Bu işin bir de emekliliği var sevgili Yalın, nereye kadar kornet mornet? Biraz da iç titreten, gözyaşı musluklarını havuz problemlerine konu eden şarkılar yap ki ilerde onları söyleyebilesin. Bak Selami Şahin’e, kaç yaşına geldi hala devam. Neden? Acıklı şarkılar yaşlanmaz çünkü. Neyse, Yalın’ın sempatik ve neşeli aşk şarkısını söylediği dondurma reklamı yazın en önemli müjdecilerinden.
Her yaz başında 2 hafta sonra kilosu 5 liraya düşecek olan yeşil erik 50 liraya falan satılır. Canı çok çekenler, pis boğazlar, hamile anneler birer avuç yerler. Haberlere konu olur, arkadaşlar arasında ayak üstü bir muhabbeti geçer. “Lan 50 liraya kim erik alır ya?” der biri, öbürü “Alan var ki satıyorlar kardeşim” der. Bir diğeri “Bir de ekonomik kriz var diyorlar, bütün avm’ler dolu” falan der. Der yani. Her ne olursa olsun ekonominin çok iyi olduğunu düşünen birileri vardır zaten hep. “Biz nelerini gördük ya, kiriz görmemişsiniz siz” silahlarını çekmeden ortamdan uzaklaşmanızı tavsiye ediyorum.
Kış ayları geçip, mart başladığı gibi heyecanlı bir iki genç kendilerini şortla sokağa atarlar. Ama bu şortlular bizim aradığımız şortlular değil. Bunlar erken dönem şortlular. Bizim aradığımız ihtiyatlı şortlular. Ortaya daima hep birlikte çıkarlar. Havayı çok iyi koklarlar. Güneşin bird aha gitmemecesine geldiğini hissettikleri anda şortlarıyla oradan oraya gezmeye başlarlar.
Yazın geldiğini anlamak için en önemli ayrıntılardan biri de babaların karpuz mesaisinin başladığının görülmesi. Babalar için yaz ayları 2 şeyden ibarettir. 1: Evin içinde çeşitli baba sesleri çıkarmak. O nedir, öksürme, hapşırma, sümkürme karışımı, bilhassa sabahları çıkardıkları garip sesler. 2: karpuz. Karpuz alırlar, karpuz keserler, karpuzu dolaba koyarlar, karpuz dolaba konmadıysa kızarlar, karpuz överler, karpuz yedirmeye çalışırlar. Aldıkları karpuz kötü çıkarsa depresyona girerler.
Serdar Ortaç genelde kışları bir iki kumar borcu haberiyle geçirir, yaz başında bir albüm patlatıp 4 ay kadar konseriydi, eller havayasıydı götürür. Hatta en son bu kumar – albüm döngüsünü birleştirmiş, Kıbrıs’taki otellerde konser vermeye başlamıştı. Kumarımı da oynarım müziğimi de yaparım şeklinde. Serdar Ortaç albüm yaptıysa yaz gelmiştir.
Sibel Can da Serdar Ortaç gibi albüm yapar. Ama o albümle birlikte muhakkak kilo da verir. Literatüre “Sibel Can diyeti” şeklinde geçmiş bir fenomendir bu. Hesaplamalarımıza göre son 20 yılda 240 kilo vermiş kendisi. Sibel Can’ın diyet dosyasını ayrıntılı olarak incelediğimiz içerik için buraya.(link) Ne zaman ki Sibel Can kilo verdi haberi düşer, o zaman yaz gelir.
Eda Taşpınar son 10-15 senedir bronzlaşıyor. Yani bronzlaşma eylemini kast etmiyorum, git gide daha da bronzlaşıyor. Bunun herhalde bir sonu vardır, bir ten maksimum bir yere kadar bronzlaşıyordur sandık ama öyle değilmiş. Kendisi ya derisini bozdu, bir şey yaptı yani. Ya da henüz ne olduğunu bilmediğimiz bir deney üzerinde çalışıyor. Şimdi günahını almayalım ama UV ışınlarını teninde emerek karanlık bir şeyler yaptığı ortaya çıksa hangimiz şaşırırız?
Ülkemizin dört yanındaki halk plajlarından, mesire yerlerinden, hatta otoban kenarlarındaki yeşilliklerden tıklım tıklım görüntüler eşliğinde “SICAKLIKLAR YÜKSELDİAAA, HALK SAHİLLERE AKIN ETTİAAA” tadında haberleri görmeye başladıysanız yaz kapıya dayanmış demektir.
Yaza beş kala Instagram’da bir hareketlilik başlar. Tatile erken giden sinir bozucu tipler deniz kum güneş fotoğraflarıyla insanların sinirini bozar. Siniri bozulanlar da tatil özlemiyle #tbt şova başlar. “Yaz gelmesin mi artııkkkkk”, “Tatili özlediimm”, “Kalbim Ege’de kaldı”, “Tatili çok özlemişsem demek ki” gibilerinden.
Fedon bu ülkenin ennn tatlı insanlarından biri. Yıllarını Türk – Yunan dostluğuna adamış, nefis müzik yapan, Mustafa Kemal Atatürk ve cumhuriyet aşığı, Ege tutkunu, bir tür mitolojik karakter gibi. Yaklaşık bir 40 senedir falan emekli hayatı yaşıyor, emekli doğmuş bir kişi. Kendisi ne zamanki magazin muhabirlerine tekne kullanırken poz verir, o zaman işte yaz gelmiştir.
Kenar mahallelerdeki emeklilerin kışları soğuk ve okeyle, yazları kurak ve okeyle geçer. Okeyleri sabittir ama yazın geldiğini sezdikleri anda kahveciye dışarı masa attırırlar. Kahvelerin önünden geçerken şık şık şık taş sesleri havaya karışır. Bu ses insana kendini güvende hissettirir. Evde olma hissi gibi bir şeydir.
