Babasının Öldüğü Maden Ocağında Çalışıyorlar

Ereğli ilçesine bağlı Kandilli beldesindeki Türkiye Taşkömürü Kurumu (TTK) Armutçuk Müessese Müdürlüğü’ne bağlı maden ocağında 1983 yılında meydana gelen grizu patlamasında hayatını kaybeden Necati Şahin’in altı çocuğundan ikisi çalışıyor.TTK Armutçuk müessesesinde 7 Mart 1983 de 103 madencinin öldüğü grizu faciasında 12 yıllık madenci olan eşi Necati Şahin'i kaybeden ve ilçeye bağlı Üçköy'de yaşayan Zehra Şahin (64), çocuklarının da madende çalışmasından dolayı sürekli endişelendiğini söyledi. 1983’de yaşadığı acı olayı anlatan gözüyaşlı anne, kocası öldükten sonra 6 çocuğunu zor şartlar altında büyüttüğünü ifade etti. Zehra Şahin, 7 Mart 1983’teki olayı şöyle anlattı: "Kar vardı yerde. İşçiler gelir mi gelmez mi diye düşünüyordum. Yerime yattım. Çocuklarda 'Babam gelmedi anne' kızlar da biraz büyüktü o zaman. Birazdan gelir diye beklerken camın dibinde 3-4 adam dikiliyordu. 'Allah Allah sabah oluyor bu adamlar niye gelmedi' dedim. 'Korkma teyze. Onlar gelecekler. Ocakta kafes bozulmuş' dediler. Ben de 'Siz öyle diyorsunuz adamlar öldü' diyerek kendimi karın içine attım. Çocuklarla birlikte. Koşarak eltimin evine gittim. Eltim de bana 'Abla bir şey yok. Onlar ocaktalar' dedi. Bana yalan söylediklerini düşünerek gitmeye çalıştım. Nereye gideceksin. Araba yok. Kardan bir yere kımıldanmıyor."Altı çocuğunu kendilerine bağlanan maaş ve dedelerinin yardımıyla büyüttüğünü dile getiren anne Zehra Şahin, şunları söyledi: "O zamanlar annem sağdı. Kimi çocuğuma 5 lira, kimisine de 2 lira veriyordu. Ortanca kızım gündüz okudu gece çalıştı. Kardeşlerine yiyecek içecek getirdi. Ben bunlar için kiralık ev tuttum. Biz de okuyacağız dediler."“ÇOCUKLARIM MADENDE ÇALIŞMAK ZORUNDA KALDI”İki çocuğunun başka iş imkanı olmadığı için madende çalışmak zorunda kaldığını ve bu durumdan dolayı üzüldüğünü belirten Zehra Şahin, "Acaba gelirler mi? Bir şey olur mu ki? diye düşünüyorum. Oraya girmek zorunda kaldılar" diye konuştu.“İŞSİZ KALDIĞIM İÇİN BABAMIN YERİNE MADENE GİRDİM”1983’deki grizu faciasında hayatını kaybeden 103 madenciden Necati Şahin’in altı çocuğundan biri olan Bayram Şahin (39), iş bulamadığı için madende çalışmak zorunda kaldığını söyledi. 14 yıldır madende çalıştığını belirten Şahin, sözlerini şöyle sürdürdü: "Ben o zamanlar 8 yaşındaydım. Hayal meyal hatırladığım da gerçekten çok acı bir şeydi. Acılar orada kalıyor ama biz mecbur önümüzü görmek zorundaydık. Bir baba olmayınca nasıl yaşanır? Bunu biz annemizden öğrendik. O bizi okuttu. Allah'a şükür 6 kardeşimizin de hepsi lise mezunu. Kiraysa kiraya gitti. Elinden ne geldiyse yaptı. Şu anda babamın yerine ocağa girdim. Memnun musun? diye sorarsanız tabi ki memnunum. Çünkü Türkiye'de Zonguldak gibi bir yerde başka bir iş alanı olmadığı için Başbakanımızın dediği gibi 'Bu Zonguldak'ın kaderi' diyor ya. Başka bir iş olanağı olmadığı için ocağa girdik. Oradan ekmek kapısı bulduk. Hâla da devam ediyoruz. İnşallah 1983 ve 1992 grizularındaki o felaketler bir daha tekrar etmez. Öyle umut ediyoruz. Şu anki koşullar eskiye nazaran çok iyi. Her yönüyle teknoloji ilerledi. Korkulacak bir durum yok.”“MADENE İLK GİRERKEN ÇOK ZORLANDIM”Babasının hayatını kaybettiği maden ocağına ilk girişinde çok zorlandığını anlatan Bayram Şahin, kendi çocuklarının da madende çalışmasını istemediğini dile getirdi. Şahin, ocağa ilk girişini şu sözlerle anlattı: "Kafesin başına gelip insen bir dert, inmesen bir dert.Geri dönmeyi de göz önüne aldım ama bir yönden de mecbursun. Besmele çektikten sonra insan her şeyi göze alıyor. Ama kendi çocuğumun çalışmasını istemem. Neden istemem? Ben orada çalıştığım için oranın koşullarını biliyorum. O pis hava, yer altı çocuğumun o atmosferi yaşamasını istemem."Grizu patlamasında ölen madenci Necati Şahin'in diğer oğlu Erdal Şahin de (32) uzun süre garsonluk yapıp tersanede çalıştığını, işsiz kalınca da hiç istememesine rağmen özel bir maden ocağında çalışmak zorunda kaldığını söyledi. Babası öldüğünde bir yaşında olduğunu ve yıllar sonra işsiz kalınca madende çalışmak zorunda kaldığını anlatan Erdal Şahin, “İşsiz kaldığım için mecbur kaldım. 2,5 yıldır HEMA endüstride çalışıyorum. Tabi çok kötü bir durum ama Bismillah ile başladığımda her şeyi unutuyorum."