Gizem Cünüş'ü tanıdığım için çok duygulu ve gurur doluyum...
Onu tanıyınca sanki ben küçükmüşüm de Gizem büyükmüş gibi...
Ben yokmuşum da o varmış gibi hissettim...
Onun cesareti benim korkularımı unutturdu! Her sabah kalkarken onun varlığı beni daha güçlü kıldı...
O, hastalığını ve yaşadıklarını esprilerle anlatabilecek kadar güçlüyken benim kötü bir söz, yaşanmayan bir aşk hikayesi, küçük üzüntüler karşısında takındığım tavırdan utandım...