Cemal Süreya, şiir okuyan herkesin hayatında bir yere sahip. Ancak yine de, hiçbir zaman şairin hayatına tam olarak hakim olamadık. Bu yöndeki çabalardan biri olarak Feyza Perinçek ve Nursel Duruel tarafından derlenen Şairin Hayatı Şiire Dahil kitabı, Cemal Süreya hakkında en önemli örneklerden birisi.
Kitapta, Cemal Süreya’nın ilk eşi ve ilk aşkı Seniha Seber’den de bahsediliyor ve bu aşk için yazılmış şiirlerden örnekler veriliyor. Şairi, şiirleriyle ve bu şiirlerin nedeni olan aşkla analım.
Cemal Süreya’nın ilk evliliğini yaptığı Seniha Seber ile aşkı, ortaokul yıllarında başlıyor. Ortaokulda ona derin bir aşk beslemeye başlayan şair, Seniha Hanım Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde okurken onunla evlenmeyi aklına koyar:
...Şairin babası Hüseyin Bey'in kaygıları vardır. Seniha'nın evin geçimine katkıda bulunabilecek bir işi yoktur; üstelik ailesi de yoksuldur. Bunu söylediğinde Cemal Süraya'nın tepkisi ağır olur. "Biz yoksul değil miyiz baba!"der ve ilk kez, babasına isyan edercesine çatalını gürültüyle masaya bırakır, çıkar gider.
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum
Tüm bu sıkıntılara rağmen nikah kıyılır, ancak Cemal Süreya’nın ailesinden tek kişi katılmaz. Fakat tek sıkıntı bu da değildir. Seniha Hanım’ın okulu yüzünden, evliliklerinin ilk yılları ayrı geçer. O dönemden bir şiir de tam bu sırada imdadımıza yetişiyor:
Ben Seniha Seber
Ben Cemal Seber
Ben seni severim
Ben de seni
Ben soba yaktım
Ben tavukları hatırladım
Bulutlar güzel oluyor
Beyaz da oluyor
Benim gözlerim var
Benim mercimeğim var
Gözlerim iki tane
Mercimekler yaşasın
Ve yıldızlar
Senin yıldızların
Ve şiirler
Benim şiirlerim
Ve sen
Evet ben
Sen
Ben
Niçin
Niçin
Niçin mi
Biz
İkimiz
Dünyada
Bir taneyiz
Pour toi mon amour
Joi achete des fleurs
Biz Cemal ve Seniha Seber
Ve yaşamak tomur tomur dallarda 
Ancak bu kadar aşk dolu, uğruna aileleri bile karşılarına aldıkları evlilikleri, nihayetinde son bulur. Son bulmasının sebebi ise, Cemal Süreya’nın gelgitleri olur… Bir gün çok neşeliyken, bir gün Seniha Hanım peynirli börekten başka börek yapmayı bilmiyor diye ortalığı birbirine katar, hatta Seniha Hanım’a bir tokat bile atar Cemal Bey. Çok öfkelidir hep. Ancak dayanamaz, Seniha Hanım’ı her üzüşünde o da üzülür. “Onu üzdüm ya, dolmakalem bile ağlıyor” der yeri geldiğinde. Seniha Seber’i hiç unutmaz, şiirlerinde hep izi kalır.
Saygıyla ve sevgiyle anıyoruz.
