ÇOCUK KATİLLERİ

İsrail’in Çarşamba gününden bugüne kadar Gazze’ye yaptığı saldırılarda onlarca Filistinli ahirete intikal etti. Bunların bir kısmı çocuk. Çünkü mermiler çocuk, yetişkin, kadın, ihtiyar ayırt etmiyor.

Gazze’de yıkık binalar içinde bir çocuk, babasının kollarında boynu sarkmış. Minicik yüreği duruvermiş. Olanlardan habersiz, oyuncağı varsa onunla oynuyordu belki de, evine mermi düşüp cennete gitmeden önce.

Gazze’de enkazlar arasında canını kurtaranlar, bir o yana bir bu yana koşuşturuyor, can kurtarmak için. Kardeşini, anasını, komşusunu yakılan yıkılan evlerinden çıkarmak için.

Her yer toz duman gazzede. Silah sesleri, bombalar, roketler, uçaklar, helikopterler. Zamanın teknolojik silahlarıyla, masallardaki dev gibi saldırıyor İsrail, Filistinli çocukların üstüne.

Düşen bombaların yere indirdiği bulutların arasında, ayağından fırlayan terlikleriyle, ne olduğunu anlamadan, oyun oynadığı sokakta, hemen oracıkta göğe yükseliyor Filistinli çocuk.

Arabalardan yükselen alevlerin müsebbibi süresi geçmiş LPG tankı değil. Çocuğa güdümlü İsrail mermileri. Arkadaki dikkat bebek var yazısını okumadan vuruyorlar. Varsa var, oda büyüyecek. En iyi Filistinli ölü olanı onlar için.

Sedyede yatan Filistinli çocuk başını tutmuş ağlıyor. Teselli veriyor kardeşi. Üzülme diyor, büyüyünce geçer. Ama o biliyor kopan bacağının yerine gelmeyeceğini. O biliyor bir daha deli taylar gibi koşamayacağını. O biliyor sağ ayağında top sektiremeyeceğini. Ama İsrail küçücük boyuna bakmadan dünyayı ayağında top gibi sektiriyor. Obama da çıkmış arkasındayız diyor. Araplarda bahar sarhoşluğu var zaten. Avrupa Bosna Hersek’te yaptığı gibi keyifle izliyor. Yazıklar olsun.

Gazze’nin etrafı tanklarla çevrilmiş. Her Filistinli çocuğa bir İsrail tankı düşüyor. Demir ayaklarıyla ezmek için çocukları hazır kıta bekliyor devler, sınır boyunda. Ayakları çıplak kırmızı elbiseli kız çocuğu enkazların arasında kardeşini çekiştiriyor. Oyuncakları yıkılan duvarların altında kalmış. Saçları örülmüş, tokaları başlarında hala.

Bir baba evinin kapısından dışarı bakıyor. Ortada sadece kapı var. Tavan çökmüş duvarlar yıkılmış. Mavi boyası yeni yapılmış belli. Yıkılan duvarlara değil, diz çöktüğü yerden hayallerine bakıyor, yitirdiği umutlarına bakıyor. İçinde çocuklarının oynadığı, mutfaktan mis gibi yemek kokularının geldiği ev, harabe şimdi.

Bir sedyeye iki kız çocuğunu yatırmış doktorlar. Birinin açık pembe kazağı, diğerinin koyu. İkisi de ağlıyor. Amcaları, kafalarına gözlerine saplanan parçacıkları çıkarıyorlar, onları incitmeden. Ama onlarda ağlıyor. Onlarda incinmişler besbelli.

İki minare arasında bir alev yükseliyor Gazze’de. Aslında orası Gazze değil, insanlığın kalbi. O yükselen alevin içinde insanlık yanıyor. Dünya sessiz kalıyor Gazzede yaşananlara. Ellerinde sapan taşı, tankları devirmeye çalışan Filistinlileri, uçaksavarlarla besledikleri terör örgütleriyle bir tutuyorlar.

O Filistinli çocuklar ölmezde büyürlerse, bu yaşananların hesabını bizden soracaklardır. Eğer ölürlerse inanın Yaradan bu yaşananların hesabını bizden soracaktır.