Çocukları "kan Kanseriydi", Anneler "kan Kardeşi" Oldu

İZMİR (A.A) - Efsun Yılmaz - Lösemili çocuklarıyla hastane koridorlarında yıllar süren yaşam mücadelesini kazanan anneler, şimdi Lösemili Çocuklar Vakfı'nın (LÖSEV) atölyelerindeki üretime katılarak başka annelerin hasta çocuklarını hayata bağlıyor.

Karşıyaka'daki LÖSEV atölyesinde lösemili çocuklar yararına bebek, çanta, oyuncak üreten anneler, hastalığa karşı verdikleri mücadeleyi, çocuklarının yeniden sağlığına kavuşmasını ve diğer lösemili çocukların anneleriyle kurdukları dostluğu AA muhabirine anlattı.

Zeliha Bol, kızı Zehra'ya ortaokul yıllarında lösemi teşhisi konduğunu, tedavinin 3 yıl sürdüğünü, bu süre içinde kızının yürüyemediğini, konuşamadığını ifade etti.

Kemoterapi ve ışın tedavisi alan kızının sağlığı için eve misafir bile kabul edemediklerini belirten Zeliha Bol, "Kızım hastalandığında 14 yaşındaydı, şimdi 18 yaşında. Saçı döküldüğü için çok etkilendi, eşim, ben, oğlum o zaman çok yıkıldık ama şimdi iyiyiz. Zehra iyileşince ben de LÖSEV'in atölyesine gelmeye başladım. Burada hem üretime katılıyoruz, hem biraz da para kazanıyoruz. Birbirimizi de anlıyoruz, ailevi sıkıntılarımızı konuşuyoruz, birbirimize yardımcı olmaya çalışıyoruz. Artık birlik olduk" dedi.

-"Çocuğum hastalandı, eşimin saçı 10 günde ağardı"-

Lösemiyi yenen bir başka çocuğun annesi Fatma Türkal (39) kızı Aybüge'nin hastalandığında 12 yaşında olduğunu ve mücadelesinin 2 yıl sürdüğünü belirtti.

Hastalık süresince çok sıkıntılar yaşadıklarını vurgulayan Türkal, şöyle konuştu:

"Ben daha dirençliydim, çocuğum hastalanınca eşimin saçı 10 günde ağardı. Çok zor süreçler geçirdik biz. Doktorların ve LÖSEV'in sayesinde şimdi iyiyiz. O günleri hatırlamak bile istemiyorum. Doktorlar kızıma kanser deyince inanamadım, çocuğumu hastaneden kaçırmak istedim ama şimdi o günler geride kaldı. Kızım artık büyüdü ve okuyacak. İnşallah hayırlı biriyle evlenecek. Sağlıktan öte hiçbir şey önemli değil. Eskiden gelin, görümce, kaynanaya kafayı takardım. Evim yok diye üzülürdüm, o da oldu ama hiç önemli değilmiş bunu öğrendim. Benim kullanmadığım sakinleştirici kalmadı. Bugün ise başım sıkıştığında akrabalarımı değil, atölyedeki diğer lösemili çocukların annelerini arıyorum. Cumartesi günleri çalışmıyoruz. O gün bile arkadaşlarımı görmek istiyorum."

-"Bu atölyede dostlarımızı bulduk"-

Kadriye Harmancı (45) ise oğlu Yusuf Talha Harmancı'nın 8 yaşında kan kanseri olduğunu, tedavi sonrası hastalığın tekrarladığını, iki kez mücadele verdiklerini söyledi.

LÖSEV bebeği ürettikleri atölyede birbirleriyle dertleştiklerini ifade eden Harmancı, "Tedavi süreci ağır bir süreç. Toplum da bu hastalık konusunda bilinçsiz. Lösemili çocuğun yüzüne bile 'yazık' diyenler oluyor. Biz çocuğun morali yüksek olsun istiyoruz" dedi.

Ailece depresyon tedavisi gördüklerini söyleyen Harmancı, "Hiç kimsemiz yoktu ama atlattık. Bu atölyede dostlarımızı bulduk, bizim için terapi oldu" diye konuştu.

Kadriye Harmancı, atölyede ürettikleri bebeğin hem kendileri hem de diğer lösemili çocukların anneleri için "umut" olduğunu, asla "sadece oyuncak" olarak algılanmaması gerektiğini vurguladı.

Filiz Gültekin, oğlu Mehmet Gültekin'in 4 yaşında hastalandığını, o tarihten sonra 3 yıl evini göremediğini dile getirdi.

Mehmet'in hastalığını öğrendiğinde hamile olduğunu aktaran Filiz Gültekin, "Kan aramak, insanlara yalvarmak çok zor. Biz çok zorlandık. Oğlumun hastalığı yüksek riskliydi. Eşim ölüm riski olduğunu benden bile saklamıştı. Oğlum iyileşti ama ben hala sıkıntısını atlatamadım. Burada arkadaşlarımla avunuyorum" dedi.

LÖSEV İzmir yetkilileri de atölyede kadınlara iş imkanı sağlamaktan mutluluk duyduklarını, atölyede üretilen her ürünün lösemili çocuklar için yaşam şansı olduğunu açıkladı.