Bunu muhtemelen hiçbir zaman bilemeyeceğiz. Bu kara deliklerin içerisindeki hiçbir şey iletişime geçemiyor – ışık, radyo dalgaları... hiçbir şey. Biz bir kara deliğin içerisine herhangi bir şey gönderebilsek bile (bir sinyal gibi) geri dönüş alamıyoruz. Elimizdeki en yakın cevap var olan iki adet teoriyi (yer çekimi ve kuantum mekaniği) doğruluyor. Bilim insanlarının bu birleşik teoriye verdikleri bir isim bile var -kuantum yer çekimi- ancak hala nasıl çalıştığını bilmiyorlar. Şimdilik kara deliğin girdabına kapılmış her şeyin birbirlerine kenetlendiğini ve büyük bir galaktik yığın gibi merkezinde üst üste yığıldığını düşünüyorlar. Diğer insanlar ise kara deliklerin başka bir evrene açılan bir kapı olabileceğini düşünüyorlar. Ancak biri kara deliklerden birinin içine gidip geri dönene kadar bu konuda bir fikrimiz olmayacak.
Büyük bir sır! Orda öyle duruyor (eğer ki onu aldırmadıysanız). Journal of Theoretical Biology (Teorik Biyoloji Dergisi)'nin 2007 yılına ait bir sayısında belirtildiği üzere, küçülerek işlevini yitirmiş bu organ başlarda “iyi” bakteriler için bir depo işlevi görüyordu. Tıp biliminden önceki dönemde yaşayan insanlar, bağırsağı etkileyen korkunç bir hastalığa yakalandıkları zaman apandisit, mideyi hastalığa karşı savaşan bakteriler ile iyileştirebiliyordu. Bilim insanları bu tahminin yapılabilecek en iyi tahmin olduğu konusunda hemfikir ancak çalışmanın yazarı, modern dizanteri ilaçlarına ulaşma şansı olmayan ve bu hastalığa yakalanmış insanların katıldığı “çok pahalı ve çirkin” bir deney yapmadan bu fikri kanıtlamanın bir yolu olmadığını söylüyor. Yok, biz almayalım :)
Belki hiçbir şey saklamıyor – veya belki de saklıyor. 1963 yılında Lee Harvey Oswald, Küba’ya seyahat etmek için Meksiko’daki Sovyet elçiliğine vize başvurusu yaptı. CIA bunu hemen fark etti ve beş kıdemli CIA görevlisi bir telgraf ile Oswald’ın bir tehlike yaratmadığını bildirerek olayı kapattılar (eyvah). Ulusal Arşivde gizli tutulan yaklaşık 3 bin 600 JFK dosyasının 1.100’ü CIA’yı ilgilendiriyor. '92 tarihli JFK Kayıtları Kanunu, JFK suikastına ilişkin bütün dosyaların 2017 yılında açıklanmasını şart koşarken bir taraftan da eğer bu dosyaların ulusal güvenliği riske atama ihtimali varsa gizli olarak kalmaları koşulu da var... elbette.
Televizyondaki en kötü son sahnede, Tony Soprano baştan savma bir New Jersey yemeğinde soğan halkası yiyor ve daha sonra... hiçbir şey. Ekran bir anda kararıyor. Hakaretler ve komplo teorileri bir anda patladı! Şovun yaratıcısı David Chase, 2015 yılı Nisan ayında Amerika Yönetmenler Birliği ile yaptığı bir söyleşide şunları söyleyene kadar sessizliğini korudu: “Ben bunu hiçbir zaman karartılmış bir son olarak algılamadım. Ben sadece gördüğümüz şeyin siyah olduğunu düşündüm. Peşinden gittiğim en kuvvetli his 'asla inanmaktan vazgeçmeyin' idi. Hayat kısa. Şu an burada Tony için biterken başka biri için başka bir zaman bitebilir. Ama her şeye karşın, buna gerçekten değer." Başka bir deyişle: Hiçbir zaman bilemeyeceksiniz.
