Ve bu arada kolonyalılardan ilk kayıplar verilmeye başlanmıştı. Ön saflarda savaşan sağlık çalışanlarından ilk kayıp verilmişti ve sağlık çalışanlarının önemi bir kez daha anlaşılmıştı. Çünkü onlar ön saflarda ve coronalıları yenecek tek güçtü. Onların çok iyi korunması ve bakılması gerekirdi.
Kolonyalılar sokaklarda olmaya devam ediyorlar ve sosyal medafeye uymamaya devam ediyorlardı. Dünya devletlerinden çok kötü haberler gelmekte idi ve bu işin şakası yoktu artık. Coronalıların ilk savaş açtığı yerdeki kayıplardan daha çok kayıplar olmakta idi. Yüz yılda bir görülen salgın belki de bu yüz yılda corona idi.
Silahlar standart hale gelmişti. Deneyim kazanan kolonyalı beyaz kalkanlı savaşçılar adeta mayın tarlasında yürüyerek savaş yapıyorlardı. Dünya durmuş insanlar evlerine kapanmıştı ve hayatta sağlıktan daha önemli bir şey olmadığı artık anlaşılmıştı.
İnsanların boş hırsı dünyayı ne hale getirmişti? Öyle ki hava kirliliği azalmış, gökyüzü ozon tabakası kendini yenilemeye bile başlamıştı. Nasıl olmuştu coronalılar bütün dünyayı esir almıştı kimse hala anlayamıyordu. Yılmak yok, savaşa devam edilecekti, çaresi yoktu.
Kolonyalılar daha duyarlı hale gelmişti, işin ciddiyetini anlamışlar top yekün savaşmakta kararlı idiler. Herkes seferber olmuştu, imkanı dahilinde toplu taşımalarda, dışarda, yolculuklarda daha dikkatlilerdi. Öyle ki şehirler arası yolculuk bile yapmamakta idiler. Dünya ile bağlantı sıfıra yakındı artık. Kayıp sayısı yüzde olarak stabil gitmekteydi ancak bazı kolonyalılar buna ikna olmasa da kolonyalıların yöneticileri bu sabit sayının tesadüf olduğunu söylemekte idiler. Sağlık artık çok ciddi bir hal almıştı acil ameliyatlar haricinde ameliyat yapılmamakta idi.
(Devamı gelecek )
DOÇ. DR. ÖZKAN DEMİRHAN