Dağ kelimesi Türkçe kökenli bir kelimedir. Eski Türkçede "tāġ" kelimesinden evrilmiştir. Türkçe kelimelerde söz başındaki t- > d- değişimi sonucunda "dağ" hâlini almıştır. Türk Dil Kurumuna göre dağ kelimesinin birden fazla anlamı vardır. Türk Dil Kurumundaki ilk anlamı bir coğrafi şekil olarak yer kabuğunun çıkıntılı, yüksek ve eğimli yamaçlarıyla oldukça geniş bir alana yayılan bölümüdür.
Dağ kelimesi aynı zamanda Farsçadan alıntı bir sözcük olarak da karşımıza çıkar. Farsça "dāġ" kelimesinden alıntı olan "dağ" kelimesi nişan anlamında kullanılır. Aynı zamanda iyileştirmek için kızgın bir araçla insan vücuduna yapılan bir yanık anlamı da vardır. "Gözdağı" kelimesindeki "dağ" sözcüğünün kökeni Farsça dağ kelimesidir.
Dağ kelimesi dilimizde aynı zamanda çeşitli atasözleri ve deyimlerde de kullanılır. Örneğin "Dağ başından duman eksik olmaz." atasözünde toplumda yüksek ekonomik seviyelere sahip olan insanların bulundukları konumdan kaynaklanan sorumluluklardan bahseder. Bu sorumluluklarının neden olduğu sorun ve sıkıntılarının olduğunu belirtir. Farsça kökenli olan dağ kelimesi aynı zamanda mecaz anlamda büyük, acı, sıkıntı ya da üzüntü gibi anlamlarda kullanılır. Bu sıkıntılı durum kişinin bulunduğu makam devam ettiği sürece hiç eksilmez.
Dağ kelimesinin eş anlamlısı olan sözcük "cebel"dir. Cebel kelimesi genellikle halk ağzında kullanılan Arapça kökenli bir kelimedir.