Depremzede esnaf için milyonlarca liraya yapılan iş merkezleri yağmalandı

Marmara depreminde iş yerleri yıkılan ya da ağır hasar gören esnaf için yapılan, ancak büyük çoğunluğu boş kalan iş merkezleri hırsızlar tarafından yağmalandı. Milyonlarca liranın heba olduğu iş merkezlerinin madde bağımlılarınca kullanılması nedeniyle bölge halkı büyük tedirginlik duyuyor.
17 Ağustos 1999'da meydana gelen ve yaklaşık 18 bin kişinin öldüğü 7,4'lük depremin üzerinden 12 yıl geçti. Sakarya'da depremde iş yerleri yıkılan ya da ağır hasar gören bin 276 afetzedeye, dönemin Bayındırlık ve İskan Bakanlığı tarafından Karaman ve Camili mahallelerinde yeni iş merkezleri yapıldı. Yaklaşık 50 milyon liraya yapılan iş yerleri, proje ve yer seçimindeki yanlışlar yüzünden hak sahiplerinden ilgi görmedi.
Kura çekilerek hak sahiplerine teslim edilen iş yerlerinin büyük çoğunluğu boş kaldı. Sadece bir kaç iş merkezinin zemin katında dükkanlar açıldı. Depremin üzerinden yıllar geçmesine rağmen boş kalan iş merkezleri, hırsızlarca talan edildi. Camları kırılan, elektrik tesisatları duvarlar kırılarak sökülen ve hurdaya gidebilecek tüm malzemeleri alınan iş merkezlerinden geriye savaş sonrasını andıran görüntüler kaldı.
Milyonlarca lira harcanan iş merkezlerini esnaf yerine madde bağımlıları kullanıyor. Bu durum, iş merkezlerinin çevresinde yaşayanları korkutuyor. Üst katları boş olan iş merkezlerinin alt katında dükkanları bulunan esnaf, alarm taktırıp köpek bağlayarak hırsızlığa karşı kendilerince önlem almaya çalışıyor.

"ACİLEN ÇÖZÜM BULUNMALI"
866 iş yerinin bulunduğu Camili Mahallesi Muhtarı Yunus Özçelik, Cihan Haber Ajansı (Cihan) muhabirine yaptığı açıklamada, başıboş kalan iş yerlerinin yağmalandığını söyledi. İş merkezlerinde gençler tarafından uygunsuz işler yapıldığını anlatan Özçelik, "Hak sahiplerinin iş merkezlerini almaması bu faciayı beraberinde getirdi. Dükkanları sahiplenen kimsenin olmaması ve güvenlik olmadığı için buralar başıboş kaldı. Yağmalandı. Kalorifer dairesinden tutun elektrik kablolarına, kapı kollarına kadar her şey çalındı. Bir metre kablo için duvarları bile kırmışlar. İş merkezlerinde hurdaya gidecek bütün malzemeleri söküp götürmüşler." dedi.
Bin 276 iş yerinin yüzde 97'sinin boş olduğuna dikkat çeken Özçelik, yağmalanan iş yerleri için acilen çözüm bulunması gerektiğini ifade etti. Sorunun çözümü için iş yerlerinin fotoğraflarını çekerek bir dilekçeyle birlikte Başbakanlığa gönderdiklerini anlatan Özçelik, şunları ifade etti: "Fakat bu konuda bir sonuç alamadık. Çünkü devletimizin elinde kendisine ait dükkan yok. İş merkezleri hak sahiplerine verildi. İş yeri sahiplerinin bir an önce dükkanlarına sahip çıkması gerekiyor. Eğer sahip çıkmazlarsa bir an önce devlete iade edilmesi gerekir. Depremin 12. yılında mutlaka devletimizin bu konuya el atmasını istiyoruz. Bu iş merkezleri ya devlet tarafından geriye alınmalı veya herkes dükkanına sahip çıkmalı. Mahalle sakinleri madde bağımlılarının mekanı olan iş merkezlerinden büyük tedirginlik duyuyor. Geceleri bu iş merkezlerinin çevresinde dolaşmak insanları korkutuyor."

"MECBURUM GİDECEK BAŞKA YERİM YOK"
Camili Mahallesi'nde sadece iki esnafın dükkan açtığı bir iş merkezinde market işleten Şemsi Ünal ise depremde iş yerinin yıkılması sonucu hak sahibi olduğunu söyledi. Devletin, kendileri için yaptığı iş merkezine büyük umutlarla geldiğini kaydeden Ünal, "Ama hiç birşey yok. Tamamen atıl durumda. Üst katlar yağmalanmış durumda. Buradaki vatandaş çarşıya (kent merkezi) bağımlı yaşıyor. İnsanlar evlerine dönerken ihtiyaçlarını merkezden karşılıyor. Buralar iş yapmıyor. İş yerleri yanlış yapılmış. Mecbur olduğumuz için buradayız. Başka gidecek yerimiz yok. Bu iş yeri için 12 bin liraya yakın para ödedim." diye konuştu.

İŞ YERİNİN GÜVENLİĞİNİ KÖPEK SAĞLIYOR
İş yerinin güvenliğinden endişe duyduğunu anlatan Ünal, şunları söyledi: "Evden, okuldan kaçan, sokakta yatan burada. Hırsızlar da iş merkezinde ne var ne yok aldılar. Kimseye korkudan bir şey diyemiyoruz. Tedirginiz. Akşam dükkanımızı kapattığımız zaman iş merkezinin altında, üstünde her tarafında insanlar geziyor. Dükkanımızı bırakıp giderken gözümüz arkada kalıyor. Sabah dükkanımızı sağlam bulabilecek miyiz? diye ayrılıyoruz. Gece dükkanın önüne köpek bağlıyorum. Bu sorunun çözülmesini istiyoruz. Buralar sosyal amaçlı kullanılabilir. Düğün salonu yapılabilir.