Dokuz numaralı otobüsün yolcuları…

Önceki gece çok ilginç bir e-mail aldım. Zaman zaman bu tarz e-mailler alıyorum ama bu seferki bence bildik bir trajedi ama unutulan, unutturulan.

Bu yüzden paylaşmak istedim bu haftaki yazımda.

22 yaşlarında gözünü karartmış bir genç delikanlı. Hayalinde ünlü olmak var. Ona öyle öğretmişler. Bu uğurda yaşadığı ülkeyi terk etmeyi göze almış üstelik hiçbir eğitimi yok. Kendi anlattıkları bunlar. Birde kanallara, herkese yaz demişler Türkiye’de bu konuda imkân çok.

Ama kimse ona bir şekilde yolun başındasın önce eğitimini tamamlaman gerekir "bunu tamamlamazsan İstanbul- Türkiye seni yutar" dememiş.

Birilerinin yardımıyla, derdini anlatmayla bu iş olur denmiş.

Ona denmeyenleri ben dedim ama anlar-mı bilemem. Koymuş kafasına bir kere gelecek Türkiye’ye kısa yoldan isteklerine kavuşacak kaybolan yitip giden gençlerin arasına ismini yazdıracak.

Farkında mısınız bilmem ama gençler kolay yoldan iş bulmanın telaşında.

Üstelik bu her geçen gün daha da katlanarak büyüyor.

Zorunlu eğitimde çözüm vermiyor.

Hala eğitimden yoksun gençler var. Ya da eğitimini tamamlamış işsizler.

Her iki tarafta kısa yoldan kolay yoldan hedefe odaklı.

Nedenlerse saymakla bitmez.

Ege Maden İhracatçılar Birliği Yönetim Kurulu Başkanı Arslan Erdinç, “Türkiye’de yüzde sekiz işsizlik var deniliyor. Maalesef Türkiye’de iş beğenmemezlik var. Mermer sektöründe işçi bulmakta sıkıntı yaşıyoruz. Son iki yıldır işçi bulamamaktan dolayı üretim randımanında yüzde otuz düşüş oldu. İşçi sorununun muhakkak çözülmesi lazım” demiş. Sektörün sorunlarının tartışıldığı bir toplantıda.

Bu sadece bu sektörün dile getirdiği bir sorun değil neredeyse birçok sektörün eleman bulamamaktan yakındığını duyuyoruz.

Oysa Türkiye’de ciddi bir işsizlik var. Ama bir yanda da iş beğenmeme var.

Çokça ünlü olma peşinde, kolayca zengin olma derdinde.

Sosyal paylaşım ağlarına bakınız on yaşındaki çocuk bile takipçi peşinde. Ünlü olmak aşılanıyor daha o yaşta beynine.

Öğrenciler arkadaşlarının kavgalarını ayırmak yerine onları teşvik edip görüntülerini çekiyor. Ve tık uğruna paylaşım sitelerine atıyor. Altında yatan nedene bakınız tık…

Bir tarafta devlete kapağı atma derdinde.

Tarafın bir yanında da zoru seçenler var atanmak için çığırıyor biz haklıyız önceliğimiz var doktoruz, öğretmeniz diyor.

Tablonun özeti şu ya memurluk ya şöhret. Aslında hepsinin vardığı yer kolay olanı seçmek kolayda yürümek. Başı yanlış sonu karışık tercihler.

Herkes haklı kendi içinde. Suçlu kim; “Hepimiz”...

Kolay yolu öğreten bu beyinleri yıkayan ve inşa edenler. İletişim araçları ve uygulamadaki eğitim programları. Onların hayatlarına giren her şeye sessiz kalan bizler…

Yorduk, parçaladık, sınavdan sınava, dersten derse koşturduk hayallerini yıkadık okuyup da ne olacaksınız, şöhret olan parayı götürüyor mesajını verdik, diğer yandan memur ol devlete daya sırtını dedik. Kolaya yükledik, zorladık ve bitirdik.

Ne tam eğiten olduk ne de tam eğitilmiş. Herkes herkesin alanında ehliyetsiz. Yarım yamalak işler. 21. Yüzyıla merdiven dayamış bir çağda hala elinde okuma-yazmadan başka bir şeyi olmayan bir gençliğe içindeki "öküzün peşine takıl" mesajını verdik-veriyoruz. Bu uğurda gözünü karartıp ülkesini terk edip Türkiye’ye gelen, şehrini terk edip İstanbul’a gelene çanak tutuyoruz…

Bunlar ne ilk ne de son. Çözüme giden yola kilitlenmedikçe, kişisel gelişim dinine dur denmedikçe bu yolun yolcuları bitmeyecek, bu otobüsten de kimse inmeyecek.

Dokuz numaralı otobüsün yolcuları bunlar…

Bunun sorgusunu yine yapmayacaksınız, düzeltilmesine de katkı vermeyeceksiniz biliyorum bir tarafın yitikleriyle bir tarafın kazananı dengesinde devam edip gideceksiniz.

Ancak şunu unutmayalım "yer değiştirmeler hep vardır" şimdi o yer değiştirişi o kadar hızlı yaşıyoruz ki bir süre sonra efendiler ve beyler tam yer değiştirecek. O zaman iş işten geçmiş olacak… Hadi geçmiş ola…

oyatekin@gmail.com