19.yüzyıl günümüzden oldukça uzak ayrımcı politika ve yasal sürecin yoğun olarak yaşadığı bir dönemdir. Bu ayrımcılık hareketleri nedeniyle o yıllarda engelli Amerika vatandaşlarının ağır yaptırımlara maruz kaldığı bir yasa hayata geçirildi. Eşitlikten son derece uzak olan bu uygulama dünyanın en çirkin yasası olarak tarihe adını yazdırdı.
1867-1970 yılları arasında başta San Francisco şehri olmak üzere Chicago, Colombus, Cleveland, Denver, Portland, Omaha sokaklarında bir yasa uygulanıyordu. Bu yasa “Göz Zevkini Bozan Dilenci Yasası” veya bir diğer adıyla “Çirkinlik Yasası” olarak biliniyordu. Bu yasa temelde sırf başkalarının göz zevkini bozduğu için kimi vatandaşların toplumdan dışlanmasını, aşağılanmasını ve cezalandırılmasını öngörüyordu. “Göz zevkini bozan” tanımlamasının terimini ise o dönemde genellikle engelli vatandaşlar oluşturuyordu. Bu yasa engelli vatandaşların hareketlerini ve konuşmalarını kısıtlıyordu. Üstelik 1-50 dolara arası cezai işlem uygulanıyordu. Cezayı ödemeyen kişilere ise sorgusuz sualsiz hapis cezası veriliyordu. Reformcuların halkın mevcut yaşam standardını koruyacağına inandığı bu yasa insanlıktan uzak uygulamalarına 100 yıl boyunca devam etti.
Amerika İç Savaşı'ndan iki yıl sonra engelli bireylerin dilenen kişi sayısı artmıştı. Çirkin Yasası aynı zamanda ABD tarihinin dilenciliğe karşı atmış olduğu ilk somut örneği de oluşturuyor.
1867’de San Francisco’dan yayılan yasa hızla Orta Batı Amerika’ya yayıldığında engelli aktivist Dan Thompson konuya dikkat çekmek için Chicago’nun 1881 Çirkin Yasası’na dair sert eleştirilerde bulunmuştu. 20. yüzyılın üçüncü çeyreğine kadar bazı şehirlerde varlığını sürdürmüş olan Çirkin Yasası’nı en son kaldıran şehir 1974 yılında Chicago’dur.
