Ekonomik Krizler Simitçiliği Gözde Meslek Yaptı

Türklere has bir aperatif türü olan ve yaklaşık 7 asırlık geçmişi olan simit ara öğünlerin vazgeçilmezi oldu.

Türkiye’de her geçen gün artan ekonomik sıkıntı ve zaman darlığı ile birlikte simit ara öğünlerin vazgeçilmezi olunca simitçilik de gözde mesleklerden biri oldu. Aydın’da günde yaklaşık 500 bin simit tüketilirken, bir çok kişinin de severek tükettiği simit 75 kuruşa satılırken ekmeğin fiyatı ise 75 kuruştan 50 kuruşa düştü.

Yaşanan ekonomik krizler ve vatandaşların karınlarını daha ekonomik bir şekilde doyurma gereksinimi simitçiliği gözde meslek haline getirirken, Aydın’da simit fırınlarının sayısı ekmek fırınlarının sayısına ulaştı. Kahvaltıda, akşamları ve ara öğünlerde tüketilen simiti artık kadınların günlerinde misafirlerine ikram olarak da sunmaya başladığını belirten Aydın’daki İkram Unlu Mamulleri firmasının çalışanlarından hamur ustası Ekrem vergili günlük ortalama 3 bin ile 5 bin arasında simit ürettiğini belirtti. Türklere has olan bu yiyeceğin tarihinin de oldukça eski olduğunu belirten Ekrem Vergili pekmezlisinden tahinlisine, yumurtalısından susamlısına kadar simidin onlarca çeşidinin bulunduğunu belirterek "Pratik ve ekonomik olmasının yanında simit aynı zamanda lezzetli bir yiyecektir. Yıllardır simit yaparım. Özel müşterilerim bile var. Ekmeğimizi bu meslek sayesinde kazanıyoruz. Eskiden pek revaçta olan bir meslek değildi ama şimdi simitçilik en güzel mesleklerden biri oldu” diye konuştu.

SİMİTİN TARİHÇESİ

Simitin Osmanlıdaki serüveni 14.yüzyıla kadar dayandığını belirten Ekrem Vergili “Bu yüzyıllarda sultan sofralarında, saray mutfağında da yerini almayı başlayan simit bugün gariban yiyeceği olarak görünse de aslında bir saray yiyeceğidir. Hekim Bereket Türkçe el yazması tıp kitabı olan Tufet-i Mubariz adlı eserinin son kısmında Tabiat Name bölümünde yemek çeşitlerinden ve hamur işlerinden bahsederken simitten de bahsetmektedir. Yeniçerilerin bir kolu olan “Sekban Sınıfı”na ait fırınlarda çalışmak üzere işe başlayanlara simitçi denmekte, saray fırınında “Simitçi Ustası” adı ile çalıştırılan ustalar bulunduğu bilinmektedir. Evliya Çelebi Seyahatnamesi’nde simitten de söz eder” diyerek Türklere has olan bu yiyeceğin derin bir tarihinin olduğunu söyledi.

2. DÜNYA SAVAŞI YILLARINDA YASAKLANMIŞ

2. Dünya Savaşı yıllarında unun az olması nedeni ile bir süre simit yapımının yasaklandığını da belirten Vergili “Çok fazla uzun sürmeyen bu yasaktan sonra un üretiminin normal düzeye çıkması ile yapımı tekrar serbest bırakılmıştır. 2. Dünya Savaşı sonrası satışında farklı yöntemler denenmiş, poşet içerisinde ve farklı şekillerde satılmaya çalışılsa da lezzetinin bozulduğunun görülmesi üzerine tezgahta simit satışına tekrar dönülmüştür. Türkiye dışında hiçbir ülkede üretilmeyen simit, susam, un, maya ve pekmez den oluşur ve pek çok çeşidi vardır” dedi.