En büyük acıyı onlar çekiyor!
Kuzey Irak'ın Duhok kentindeki Domiz Mülteci Kampı'nda kalan ve bir yandan soğuk havayla bir yandan da hastalıklarla boğuşan Suriyeli çocuklar.
Ülkelerindeki iç savaşın yol açtığı güvensizlik ve baş gösteren açlık nedeniyle göç edip Irak'ın Duhok'ta kurulan mülteci kampına yerleştirilen Suriyelilerin yaşadığı çaresizlik her geçen gün biraz daha derinleşiyor. Çaresizliğin en büyük acısını ise olup bitenlere anlam veremeyen savaştan habersiz, beslenme ve sıcak bir yuvadan mahrum kalan çocuklar çekiyor.
Sefalete ve açlığa rağmen tebessüm
Yetersiz beslenmekten sararmış yüzlerinden tebessümün ve gözlerindeki umudun kaybolmadığı çadır kentin çocukları, kampın içinde çoğu yalın ayak ve kat kat giydirilmiş ince kıyafetleriyle dikkat çekiyor.
Çocuklar, yağışlı havalarda gün boyu, güneş açtığı zaman da üşüdüklerinde daracık çadırlarındaki gaz sobalarının etrafında ısınmaya çalışıyorlar.
Çamurda oyun
Dondurucu soğukta geceyi sağ-salim atlatan çocuklar, günün ışımasıyla beraber daracık çadırları terk edip dışarıda bulabildikleri bir taş, bir ağaç dalı ya da kırık dökük bir oyuncakla kampın çamurlu zemininde oyalanıyorlar.
Elverişsiz zemin ve çadırların önünde üstü açık atık su kanallarının etrafında her türlü mikrobu kapma tehlikesi içinde yaşamak zorunda kalan çocuklar, akşamları neredeyse boğazlarına kadar çamura batmış bir şekilde çadırlarına dönüyor. Bünyeleri sağlıksız ve yetersiz beslenmekten zayıf düştüğü için de kolayca grip, öksürük ve solunum yolu hastalıklarına yakalanıyorlar.
Domiz Mülteci Kampı'nda kalan anneler yeterli derecede beslenemedikleri için bebekleri de aç kalıyor. Bebekler, bulunabilirse mama ve sütlerle hayatta tutulmaya çalışılıyor.
