Engelli Kadın Şehitliğin Gönüllü Bakıcısı Oldu

Balıkesir’in Gömeç ilçesine bağlı Karaağaç beldesinde 2 çocuk annesi bedensel engelli Bekiye Özdemir, beldedeki şehitliğin gönüllü bakıcısı oldu.

12 yıl önce geldiği beldede satın aldığı evin karşısındaki şehitliğin bakımsızlığını gören Özdemir, Genel Kurmay’a dilekçe yazarak şehitliğin etrafının çevrilmesini sağlarken şehitler için de şiir yazdı. İstanbul’dan Karaağaç beldesine gelen Bekiye Özdemir, satın aldığı evin karşısındaki şehitliğin bakımsızlığına isyan etti. Şehitlikte piknik yapıldığını ve içki içildiğini gören Özdemir, karşı çıkınca tepki gördü. Ancak yılmadı. Genel kurmay’a yazdığı dilekçeler sonucunda şepitliğin çevresinin tellerle çevrilmesini sağladı. Şehitliğin anahtarını taşıyan Bekiye Özdemir, bakımını üstlendi. Her gün şehitlikte dua okuyan Özdemir, şehitlik çevresini de çiçeklendirdi. Bekiye Özdemir yaşadıklarını şöyle anlattı; “Ben İstanbul Kurtköy uydu kentten geldim. Beldede satın aldığım evin karşısında şehitlik var. Baktım halk orada içki içiyor, piknik ve eğlence düzenliyor. Yapmayın dedim. Burada içki içmeyin dedim. Bu sefer köy halkı bana saldırdı. Beni dövdüler. Evime silahlı saldırı oldu. Genel Kurmay’a dilekçe yazdım. Buranın çevrilmesini istedim. Genel Kurmay da Allah razı olsun burayı çevirdi. Etrafını tel örgüye aldılar. Bende çiçekler diktim. Yetiştirdim. Şimdi 2001 yılından beri buraya bakıyorum. Ömür boyu da bakacağım. Hiçbir kimseden karşılık beklemiyorum. Allahtan bekliyorum. Şehitler bir gece bana bağırdılar buraya bakmam için. Ondan sonra ben canımı ortaya koydum. Öleceğim dedim. Buraya bakacağım dedim. Ve bakıyorum. Elim ayağım tuttuğu sürece bakacağım. Hiç kimse buna engel olamaz. Ben çünkü Allah rızası için yapıyorum. Şehit kardeşlerimiz için yapıyorum. Onlar vatan için canlarını verdiler. Bizim onlar için yaptığımız çok mu. Ben onlar için ömrümü versem gene yetmez. Ben yetim büyüdüm. 3 yaşımda yetim kaldım. 12 yaşımda kafama kurşun girdi özürlü oldum. Üvey anne elinde acılarla büyüdüm. Çektiğim acılarla ilgili şiirler yazdım. 300-400 şiir yazdım. Ancak bunların bazılarını başkalarına verdim kaybettim. Haşmet Demirbil ağabeyime anlattım bu durumu. Haşmet Demirbil ağabeyim bunları bir araya topladı. Ben şimdi bir sponsor bulup bunları kitap haline getirmek istiyorum. Hayatta tek isteğim bu. Bir kitabımın çıkması. Arşivlerde kitaplarımı görmek istiyorum. Özürlüyüm. Üvey anne elinde çileyle büyüdüm. Hayatımda ailem ve yakınlarımın karşısında dimdik ayakta olmak istiyorum. Biz bunu okutmadık ama şiir yazdı desinler istiyorum. Ben bunu istiyorum. Öldükten sonra adımımın anılmasını istiyorum.”