Ertelemeyin hayatı!

Hayat akıp giderken…..Siz siz olun bugün aklınızdan geçen güzellikleri asla yarım bırakmayın. Ne yapacaksanız hemen ama hemen şimdi yapın. Kitap mı okuyacaksınız?...Okuyun…., Sevgilinizi öpmek mi istiyorsunuz?....Öpün…., Bir yakınınızın sesini mi duymak istiyorsunuz?...Hemen telefona sarılın ve arayın…..

Geçtiğimiz gün mezarlık ziyaretine gitmiştim. Orada aramızdan zamanlı veya zamansız ayrılan, 7’den 70’e çok sayıda insan sessizce yatıyordu. Yatanlar sadece bedenler değil, ertelenmiş ruhlardı. Söylenmemiş sözler, yarım bırakılmış işlerdi. Evet, kim bilir onlar hayata veda ettiklerinde neleri yarım bırakmışlardı?....Kimisi, “Tamam onu kırdım, ama nasılsa yarın gönlünü alırım.” Diyordu. Kimisi, “Adam sende, bu konsere bir daha ki sefere giderim.” Demişti . Kimisi de “Tatile haftaya çıkarım, hele şu işi bir halledeyim.” Diye düşünüyordu. Ve onların hiçbiri düşündüklerini yapamadı.

Belki küçük bir çocuk babasından gelecek bir bisikleti bekliyordu. Babası ise; “Bu akşam yorgunum, yarın gider alırım.” Diye düşünmüştü. İtiraf etmeliyiz ki bizler; belki iyi, belki kötü ama çok yanlış yaşıyoruz. Hepimizin hayatı, yarınlara bırakılmış işlerle, ertelenmiş umutlarla dolu…….

Çalışıyoruz, çalışıyoruz elbette buna mecburuz ama hayatın tüm güzel renklerini ellerimizle itiyoruz. Ve de sanki tüm yarınlar bizimmiş gibi hayaller kurup duruyoruz. Sevinçleri, mutlulukları, hep sonraya bırakıyoruz.

İnanıyorsan kendine, GÜVEN

Duyma sadece sesleri, DİNLE

Hep daha fazlasını iste, aklına düşerse YAP

İçinden nasıl geliyorsa, öyle OL

Nasıl hissediyorsan öyle, YAZ

Mutlulukları da üzüntüleri de asla, BEKLETME

Hayatını asla, GECİKTİRME

Naz etme, GÜL

Farkında olarak, YAŞA

Hayata kızıp, YILMA

Yorulma, ÇALIŞ

Onurun ve şerefinle, YAŞA

İmkansız deme, DENE

Yaşadıysan eğer vardır bir sebebi, PİŞMAN OLMA

Her şeye ilaçtır, ZAMAN

Dileğin olsa da olmasa da, ŞÜKRET

Hayat bu….. AFFET!....

Şimdi, başa dön ve büyük harfle yazdıklarımı tekrar okuyun. Haaa bir de unutmadan; Yap iyilikleri düşünme at derin sulara, Geri gelecekler elbet, ya sana ya da çocuklarına zamanla!....

Burada yazımı Özdemir ASAF’ a ait bir dörtlükle bitirmek istiyorum;

“Dün sabaha karşı kendimle konuştum,

Ben hep kendime çıkan bir yokuştum.

Yokuşun başında bir düşman vardı,

Onu vurmaya gittim, Kendimle vuruştum.”

DERİN SAYGILARIMLA

ELİF KAVRUK