Eski zamanların vazgeçilmezi ‘semer’ teknolojiye yenik düştü

Adana’nın Feke ilçesinde, 35 yıldır semercilikle uğraşan Cuma Yastı, yıllardır işini devredeceği çırağını bekliyor.
‘’Teknoloji bir zamanlar anadolu halkının gözdesi olan binek hayvanlarına ihtiyacı azalttı’’ diyen semer ustası, ‘‘Feke gibi Adana’nın diğer ilçelerinde çok eski yıllarda semercilik gözde bir meslekti. Usta sayımız fazlaydı. Ancak zamanla teknolojik gelişme sayesinde hayvanlarla taşımacılık azalınca semere olan ihtiyaç da giderek azalmaya başladı.’’ ifadelerini kullandı.
Semerlere olan talebin bahar mevsiminde başladığını söyleyen 35 yıllık semer ustası Cuma Yastı, ‘‘Feke'nin ve Saimbeyli'nin köylerinden yurdun dört bir yanına dağılan katır ve atlarla odun taşıyan orman işçilerimiz var. Bu işçilerimiz Kastamonu, Giresun, Erzincan, Antalya, Mersin, Bolu, Adapazarı, İzmir, İzmit, Manisa ve Muğla'ya gidiyorlar ve giderken bize semer ısmarlıyorlar. Ancak daha çok semerlerin tamiri yapılıyor. Teknoloji, mesleğimizi bitirdi. Artık kimse semer almaya gelmiyor. İş yapamaz hale geldik.’’ şeklinde konuştu.
Semerin, 1970’li yıllarda çok rağbet gördüğüne değinen Yastı, ‘‘1970-75 yılları arasında Kozan'da semerciliği öğrendim. O yıllarda semer çok rağbet görüyordu. Çırak olarak başladığım bu meslekte ustalığa kadar geldim. Çırak olarak başladığım semercilikte, şimdi çırak bulamıyorum. Yeni nesil, bu mesleği, zanaatı artık benimsemiyor, öğrenmek istemiyor.’’ dedi.
Semercilik mesleğinin, itina isteyen zor bir meslek olduğunu belirten Yastı, "Semer sahibi, semeri yaptırırken maddi durumuna göre süsletirdi. Kimisi hayvan derisinden yaptırır, kimisi malzemenin kötüsünü kullandırırdı. Maksat ucuz olması için uğraşırdı.” diye ifade etti.
Semer malzemeleri olan kefene, avuç demiri, çuvaldız, berdi ve tahtayı çevre illerden temin ettiğini anlatan Yastı; keçi ve merkep derisinden yaptığı semerlerin ucuz, dana ve sığır derisinden yaptıklarının ise pahalı olduğunu belirtti.