Cyrill Agget huzurevinde kalan 86 yaşında bir adam, 6 yıl önce eşini kaybetmesinin ardından büyük bir yalnızlık hissediyor. Huzurevinin yakınlarındaki Coombe Dean Ortaokulu’nda çalışan görevliler Cyrill’i uzun zamandır göremeyince nasıl olduğunu öğrenmek için kendisini arıyorlar. Cyrill’in eşinin ölümünün ardından sürekli bir yalnızlık hissi içinde olduğunu fark edince onu öğle yemeklerini yemesi için okulun yemekhanesine davet ediyorlar.
86 yaşındaki Cyrill Agget eşiyle birlikte Plymouth, ABD’deki bir huzurevinde kalıyorlardı. Ancak Cyrill eşini 6 yıl önce kaybedince kendini yalnız hissetmeye başladı. Daha sonra huzurevinin yakınındaki okulda öğrencilerle birlikte vakit geçirmeye ve öğle yemeklerini onlarla yemeğe başladı. Hatta huzurevinin yakınlarındaki Coombe Dean Ortaokulu’nda çalışan görevliler Cyrill’i uzun süre civarda göremeyince merak edip arıyıp sormaya bile başladılar. Cyrill’in yalnızlığına şahit olan çalışanlar onu öğle yemeklerini yemesi için okul yemekhanesine davet ediyorlar.
Cyrill haftanın 4 günü öğle yemeklerini okulda yiyor. Tabii ki burada yemek bahane! Cyrill buraya geldiğinde okuldaki çalışanlar ve bilhassa öğrenciler ile sohbet ederek yalnızlığını dindiriyor. Eşi Shirley’i kaybetmesinin ardından yaşadığı derin yalnızlığa da bir çare oluyor bu sohbetler. Öğrenciler ve çalışanlar, Cyrill sanki yıllardır oradaymış gibi yakınlık gösteriyorlar.
Cyrill okulda yaşadıklarını en kısa şekilde şöyle özetliyor: “Okula gidip bir fincan kahve alıp bir masaya oturduğumda herkes yanıma geliyor. Özellikle memur çalışanlar bir harika. Eşimi kaybettikten sonra derin bir keder yaşadım ve uzun süre okula uğramadım, ancak onlar beni yine de bırakmadı.”
Eşi Shirley’yi kaybettiğinde adeta kaybolduğunu söylüyor Cyrill, derin bir üzüntü ve keder yaşamış ve bunu atlatamayacağını düşünmüş. Ancak öğle yemekleri için okula gelmeye başlamasıyla her şey tersine dönmüş. Şimdilerde bambaşka biri haline gelmiş Cyrill. Eşinin ölümünden sonra 4 ay boyunca devam eden vazgeçmişlik hissini okula gitmeye başlamasıyla birlikte üzerinden atmış. Bu kapıdan içeri girdiğimde yalnızlığımı kapıda bırakıyorum diyor Cyrill, “buradaki gürültüyü ve sesleri çok seviyorum, öğrencilerin yanıma gelmesini, benimle sohbet etmesini seviyorum.”
Yakın zamanda okul Noel tatiline girecek, ancak yemekhane görevlileri ona şimdiden Noel için özel yemekler hazırlamışlar bile. Cyrill şimdiden okulun yeniden açılacağı Ocak ayını iple çekmeye başlamış. Ancak ne olursa olsun artık yalnız olmayacağını biliyor.
