Ağrı’da Suriye’li Üvey Anne 3 Engelli Çocuğa Bakıyor

Ağrı’da anne ve babalarının boşandığı 3 engelli çocuğa Suriyeli üvey anneleri sahip çıktı.Ağrı’da 10 yıl önce öz annelerinin babalarıyla boşandığı 3 çocuğa 7 yıl boyunca babaları Tufan Çetin hem annelik hem de babalık yaptı. Daha sonra çocuklara yalnız bakmakta zorluk çeken Çetin, ikinci kez evlenmeye karar vererek Suriye’de iç savaşının olduğu sırada sınırı geçerek ülkede 1 hafta kaldı. Haseke kentinde günlerce evlenmek için eş arayan Çetin, bu kentte Sabah adlı kadının ailesiyle tanışarak kızlarını isteyip,nikâh kıydı. Cennet (22), Demet (20) Ramazan (17) adlı 3 engelli çocuğu olmasına rağmen Tufan Çetin’in teklifini kabul ederek evlenen Sabah Çetin 3 yıldır çocuklara annelerini aratmıyor.Ağrı merkez Fırat Mahallesi TOKİ binalarında oturan Tufan Çetin, 2006 yılında eşinden boşandı. 5 çocuğu olan Çetin’in en büyük çocuğu hastalanıp vefat edince, 1 çocuğunu öz annesi yanına alarak evden ayrıldı.Engelli olan 3 çocuğuna bakmak için yıllarca hiçbir iş yapmayan baba Çetin, çocuklarının annelik özleminin Suriyeli üvey anneleri ile giderdi. Çocuklara öz çocuğu gibi bakan ve tüm ihtiyaçlarını karşılayan Sabah Çetin, gününü sadece çocuklarına bakmakla geçiriyor.Ağrı’da eşi ve çocukları ile birlikte yaşayan 57 yaşındaki Tufan Çetin, çocuklarının 8 yaşına kadar herhangi bir hastalıklarının bulunmadığını, yaşları ilerledikten sonra hastalığın giderek etkisini gösterdiğini 3 çocuğunun da engelli olup yürüyemediğini söyledi. Çok zorluk çektiğini ve çocuklarına yıllarca adeta annelik yaptığını anlatan Çetin, çocuklarına bakmak zorunda olduğunu belirtti. 3 evladını da çok sevdiğini ve onlar için bu güne kadar ne gerekirse yaptığını dile getiren Çetin, “10 yıl önce anneleri ile ayrılmak zorunda kaldık. Çocuklarıma 7 yıl boyunca tek başıma baktım. Benim için zor oldu, katlanmak zorunda kaldım ve Allah bana sabır verdi. Daha sonra ikinci evliliği yapmaya karar verdim ve 3 yıldır eşimle beraberiz. Kaderimin peşinden gittim. Kader beni Suriye’ye gönderdi. Bende Suriye’ye gidip bir hafta gezdim. Sabah ile 2 gün içerisinde evlenerek Türkiye’ye geldikten sonra resmi nikâhımızı yapıp evlendik ve hiçbir sıkıntımızda olmadı” dedi.Eşinden oldukça memnun olduğunu ve evlilikten dolayı çok mutlu olduğunu vurgulayan Baba Çetin, “En büyük oğlumu Eleşkirt’te köyde yaşarken hayvanlarımı satarak Ankara’ya doktora götürdüm. O dönemler sigortam yoktu, kendi paramla çocuklarımın 4’ünü de Ankara’ya hastaneye götürüp hepsini muayene ettirdim ancak doktorlar akraba evliliği nedeni ile hastalığın olduğunu söylediler. Bir tedavi bulamayınca kaderime razı oldum ve çocuklarıma bakmaya karar verdim” ifadelerini kullandı.‘Annem bana nasıl baktıysa bende onlara öyle bakıyorum’3 yıldır Ağrı’da eşiyle birlikte çocuklarını üvey anne olmasın rağmen öz anne şefkatiyle yaklaşan ve onların her türlü ihtiyaçlarını karşılayan, Türkçe bilmeyen ve derdini Kürtçe anlatan Sabah Çetin’in konuşmalarını eşi Tufan Çetin tercüme etti. Tufan Çetin’in Suriye’ye gelerek ikamet ettiği Haseke kentine gelip kendisini ailesinden istediğini ve savaştan kaçmayıp kaderinin arkasından geldiğini ifade eden Sabah Çetin, “Sabah kalkıyorum, çocukların kahvaltılarını veriyorum. Onlarla çok ilgileniyorum, onları çok seviyorum. Nereye gidersek çocuklarımla birlikte gidiyoruz. Günlük ihtiyaçlarını ne gerekiyorsa elimden geldiğince hepsini karşılıyorum. Zamanımız çok güzel geçiyor ve hayatımdan oldukça memnunum. Ülkeme aileme özlemim var ama artık ben burada yaşıyorum” şeklinde konuştu.‘Önemli Olan doğurmak değil bakmaktır’Anne ve babasının vefat ettiğini ve ‘Anneler Günü’ nedeniyle annesini çok özlediğini belirten Sabah Çetin, annesinden bahsederken gözyaşlarını tutamadı. Uzun süre ağlayan Sabah Çetin “Annem nasıl bana baktıysa bende onlara öyle bakıyorum, bunları çocuklarım gibi görüyorum. Onları ben doğurmadım ama mühim olan doğurmak değil, önemli olan çocuklara bakmaktır. Beni kaderim buraya getirdi. Nasip artık, çocuklara eşimle birlikte bakıyoruz. Yasal yollarla evlendik. 3 yıldır Ağrı’da eşim ve çocuklarımla birlikte yaşıyoruz” ifadelerini kullandı.