Memlekette hiç yaşıtının ve dostunun kalmadığını belirten asırlık çınar; makasını, dikiş makinesini kendisine dost edindiğini belirterek, “Hiç yaşıtım kalmadı. Kahvelerde hiç dostum yok. Dükkanımdan başka gidip gelecek bir yerim olmadığı gibi yapacak bir işim de yok. Bu nedenle işime devam ediyorum” dedi.
Koçarlı merkezde yaşayan evli ve 4 çocuk babası 92 yaşındaki Yaşar Emre, 80 yıldır işinin başında olan ender insanlardan biri olarak tarihe geçti. Gençlik yıllarında birçok çırak yetiştiren Yaşar Emre, yetiştirdiği çırakların kimisi emekli olup kimisi de vefat edip işi bıraktığını kendisinin ise halen işinin başında olduğunu söyledi.
Kullandığı malzemeler de 60-70 yıllık
Çıraklığını tamamladıktan sonra 71 yıl önce kendi dükkanını açtığını ve malzemelerinin de yaklaşık 60-70 yıllık olduğunu belirten Yaşar Emre, sağlığı elverdiği müddetçe işine devam edeceğini söyledi.
1927 doğumlu olduğunu, çıraklığı hariç 71 yıldır dükkan işlettiğini belirten Yaşar Emre, “1927 doğumluyum. 92 yaşındayım. 11 yaşımdan bu yana terzilikle meşgulüm. Çok yoruldum ama bağım bahçem olmadığı için terzilikten başka yapacak bir şeyim yok. Sağlığım elverdiği müddetçe devam edeceğim. Koçarlı’da hiç yaşıtım kalmadı. Kahvelerde hiç dostum yok. Bu güne kadar 3 dükkan değiştirdim. 1974 yılında kendi dükkanım oldu. 1974 yılından bu yana da kendi dükkanımda çalışıyorum” diyen Yaşar Emre hayatından memnun olduğunu söyledi.
İşi sayesinde adeta hayata bağlanan Yaşar Emre, 20 çırak yetiştirdiğini ancak şimdi çırak da yetişmediğini söyledi. Halen ölçü alıp kıyafet diken, paça kıvırıp tamirat yapan 92 yaşındaki Yaşar Emre, kendisi gibi asırlık malzemelerle mesleğini icra ediyor.
İlerlemiş yaşına rağmen gerek dikiş dikerken gerekse iğneden iplik geçirirken hiç zorlanmayan Yaşar Emre, 92 yıllık ömrünü dikiş makinesi, iğne, makas ve ütü ile geçirdiğini söyledi.
Günümüz gençliğinin yaşantısına çok üzüldüğünü belirten Yaşar Emre, yeni çırak yetişmemesinin nedenini, “Şimdiki gençlik çılgın yaşıyor. Bizler terbiye ve saygı ile büyüdük. Küçüğe büyüğe saygı ile büyüdük. Şimdi yok. Şimdiki gençlerde aile bireylerine bile saygı yok.