Görme Engellinin Emeklilik İsyanı

Ödemiş’in Kaymakçı beldesinde yaşayan ve şeker hastalığı nedeniyle görme duyusunu büyük ölçüde yitiren 39 yaşındaki Halil İbrahim Ayan, malulen emekli olmak için defalarca başvurmasına rağmen emekli yapılmadığını ifade etti.

Şeker hastalığı nedeniyle sol gözü hiç görmeyen, sağ gözü ise sadece yüzde 40 görme yeteneğine sahip olan Ayan, hastalık nedeniyle böbrek yetmezliğiyle de savaşıyor. Tek kulağı sağır olanların bile malulen emekli edildiğini ifade eden Ayan, 1998’den beri esnaf ve tarım Bağkur’u yatırmasına rağmen kendisinin emekli edilmediğini belirterek duruma isyan etti.

Sağlık sorunlarının uzun zamandır yakasını bırakmadığını ve maddi olarak bu savaşı kaybetmek üzere olduğunu belirten Ayan, "Yüzde 71 oranında işgücü kaybım olmasına karşın SGK’da bir türlü malulen emekli olmayı başaramadım. Görme yeteneğimi büyük ölçüde yitirdim. Ayağımda ortopedik sorun var, şeker nedeniyle böbreklerim yeterince çalışmıyor. Bu tedavilerin aylık maliyeti 600 TL. Çalışamadığım için bu maliyeti kaldıramıyorum. SGK benim ölmemi mi bekliyor?” diye konuştu.

Defalarca İzmir’e gederek heyet raporları aldığını ve durumunun kötüye gitmesi nedeniyle her raporda sakatlık derecesinin biraz daha arttığını anlatan Ayan, “Başkanımız Halil Güler, sağolsun yardımcı olup belediyeden görevlilerle birlikte hem İzmir’de hem Ödemiş’teki işlerimi takip etmemi sağladı. Kaç yıldır İzmir’e gidip geliyorum. SGK’ya raporlarla da başvurmama rağmen bir türlü emekli olamadım. Emekliliğim için sağlık kurumlarının raporu yetmiyor SGK’nın görüşü önemli. Onlar da demek ki beni sapasağlam görüyor. Psikolojim bozuldu” dedi.

“14 YIL BAĞKUR ÖDEDİM”

Maddi imkansızlıklardan dolayı böbrek yetmezliği ile ilgili tedavisini olamadığını söyleyen Ayan, şöyle devam etti: “Ben sağlık şartlarım biraz daha iyiyken bankacılık ve sigortacılık bölümünü bitirdim. 1988’de rahatsızlığım başladı. Her geçen yıl daha da kötüleşiyor. Bir yandan hipertansiyon ile de mücadele etmekteyim. 1998’de Bağkur’a giriş yaptım. 6-7 yıl esnaf Bağkur pirimi ödedim. Sonra tarım Bağkur’u ödemeye başladım. Son 4 yılda sağlığım kötüleşmeye başladı. Daha önce rahatsızlığım başladığında yüzde 40 oranında sakatlığı bulunanlar gidip malulen emekli oluyordu, ben o zaman kendime yediremediğimden emekli olmadım. Şimdi bu oran yüzde 60, ben olamıyorum. Tek kulağı sağır olan, elinde bir parmağı kopuk olan bile emekli oldu. Ben görmeyen gözlerimle emekli olamıyorum. Tedavi masraflarını karşılayabilmek ve borçlarımı ödeyebilmek için evimi sattım. Konuyla ilgili danıştığım doktorlar, ‘Senin malulen emekli olmaman bir mucize’ diyorlar. Dürüstlükten mi başıma bunlar geliyor bilemiyorum. Ödemiş’te SGK müdürümüz iyi biri, güzel ilgileniyor. Ancak diğer memurların tavırlarından da memnun değilim. Aynı durum İzmir için de geçerli. Kötü davranıyorlar, ben gerçekten ihtiyaç sahibi olmasam zaten başvurmam. Tek isteğim yetkililerin sesimi duyması.”

Kaymakçı’da kahvehanecilik yapan Hasan Kafalı ise, Halil İbrahim Ayan’ın durumunu tüm belde halkının bildiğini belirterek, “Halil İbrahim ağabeyimiz tek başına bile yürüyemiyor. Her geçen zamanda sağlığı da kötüleşiyor. Haliyle kendisi de hem maddi hem de manevi bunalıma giriyor. Onun bu durumu hepimizi üzüyor. Biz elimizden geleni yapıyoruz ama sağlığına kavuşması için tedavi şart. Tedavi için de en azından masraflarını karşılaması lazım. Halil İbrahim Ağabeyimiz defalarca İzmir’e gitti geldi, bir sonuç alamadı. Onun bu mücadelesini görmeleri ve sesini duymaları lazım” diye konuştu.