Epey bir zamandır hayatımda kimse yok. Kendime verdiğim bir söz vardı. Bunu ilk kez söylüyorum. Zehra bana 'Anne artık erkek arkadaş bul' diyecek noktaya gelene kadar onu sarsmak istemedim. Kendimi işime ve Zehra'ya adadım. Onun üniversiteye hazırlık dönemini sağlıklı geçirmesini istedim. Artık 18'inde. Umrunda olacağını sanmıyorum.
Kalbimin heyecanla birine çarptığı, kimseye söyleyemediğim, 'Sakın yaşama Hülya' deyip kendimi tuttuğum durumlar oldu. Pişman değilim. Sıkıntılı aşk yaşayacağıma mutlu ve uzun bir ilişki istiyorum. Kendimi şu an bir aşk yaşamaya hazır hissediyorum.Nefsime hakim olmayı bilirim. Nasıl olsa bir gün yeniden aşık olacağım. Zehra annesinin yanında başka bir erkeğin olmasını istemezdi. Beni hep bu duygu tuttu.
İlişkide kafa yapısı önemli. Beynim için her şey beyinde bitiyor. Seks, evlilik, dostluk... Bunları ayrı düşünmek ilkellik. Aşık olup, arada bir kopmak iyidir. Kimsenin kimseye sahip olamayacağı, değişik bir şey yaşamak istiyorum.