İdeolojilerin ‘rap Ve Reggae’ Üzerindeki Etkisi Kitaplaştırıldı

Girne Amerikan Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo Televizyon ve Sinema Bölüm Başkanı Yrd. Doç. Dr. Martin Gansinger, radikal ideolojilerin ‘rap ve reggae’ üzerindeki etkisini kitaplaştırdı.Girne Amerikan Üniversitesi (GAÜ) İletişim Fakültesi Radyo Televizyon ve Sinema Bölüm Başkanı Yrd. Doç. Dr. Martin Gansinger, radikal ideolojilerin rap ve reggae müzikleri üzerindeki etkilerini ele aldığı ‘Radical Religious Thought In Black Popular Music. Five Percenters and Bobo Shanti in Rap and Reggae’ isimli yeni bir kitap hazırladı.İngilizce dilinde kaleme alınan kitap, Aralık 2017’de Almanya Hamburg Şehrinde, Anchor Academic Publishing Yayınevinden çıktı.Radikal ideolojilerin rap ve reggae gibi siyahî müzikleri üzerindeki etkilerinin kaleme alındığı kitabı ile ilgili açıklamalarda bulunan Gansinger, kitabın çıkış noktasının büyük ölçüde radikal ideolojilerin rap müzik üzerindeki etkileri ve siyahî müziklerin büyük ölçülerde inançlardan etkilendiği düşüncesinden kaynaklandığını ifade etti.Yol gösterecek bir eserGansinger, radikal dini düşünce kalıplarının popüler siyahî müzik biçimleri olan rap ve reggae üzerindeki etkisinin araştırıldığı kitabın, roots sanatçılarının rastafarian düşünceden etkilenerek, yaygın olarak popüler hale getirilen güçlü ırkçılık modelini ortaya çıkaran tarzların, çok katmanlı karşılaştırmalı bir vaka incelemesiyle alana önemli katkılar sağlayacak, dilin yeniden bağlamlaştırılması, dogmatik algılamalar ve sembolizm, diğer dini gruplara karşı tutum ve etnik ayrımcılık unsurlarına ışık tutması açısından önemine değindi.‘Bu yeni ama sürekli devam eden bir gelişme. 90’ların sonuna doğru çoğu müzik türü kendilerini belli bir inanç grubuna tanımlayan sanatçılar tarafından hakim olundu” diyen Gansinger, “Çalışmalarım süresince Five Percent Nation ile Bobo Ashanti’nin etkilerini karşılaştırmaya çalıştım. Araştırmalar gösterdi ki, ideolojilerin iki sanatçı grup üzerinde de güçlü etkileri vardı. Five percenters harfler ve sayılar kaynaklı kodlar ve semboller üzerine kasıtlı bir sistem kullanıyordu. Bobo Ashanti’nin mesajı daha netti. Böylece insanlar daha net algıladı. Ancak genellikle eleştirel ve homofobik eğilimlerle ilişkilendirildiler. Bunun rastafarian toplulukla ilgili bir sıkıntısı yoktu ancak Jamaica topluluğu için problemdi. 90’ların sonlarında bu radikal düşünceleri görmek diğer sanatçılar, topluluklar tarafından eleştirildi.” ifadelerini kullandı.