İlahi Aşkla Yanan Gönlün Yansıması: "sema"

METİN BOLAT - "Mevlana" denince ilk akla gelen, görselliği ve estetiğiyle seyreden herkesi etkileyen sema, yüzyıllar boyunca olduğu gibi günümüzde de Türkiye'de ve dünyada ilgi uyandırıyor. Kelime olarak "işitmek, güzel ses ve şarkı dinlemek" anlamlarına gelen sema, Mevlana’nın yaşadığı dönemden günümüze kadar Mevleviler ile özdeşleşen bir terim olarak literatürde yerini aldı. Mevlana'nın döneminde belli bir usule bağlı olmadan farklı mekanlarda yapılan sema, bazen medresede, Çelebi Hüsameddin’in evinde, Meram’daki bağında, dönemin ileri gelenlerinin evlerinde ve Sadreddin-i Konevi'nin medresesinde düzenleniyordu. Sema, Mevlevilik tarihi içerisinde de Mevlevi olmak isteyenlerin mecburi öğrenmeleri gereken bir usül olarak kurala bağlanmıştı. Kendisi için özel bestelenmiş musikisi kırmızı postun ucunda ayakta durarak içinden belirli dualar okur. Semanın bittiği dördüncü selamda ise semazenler, kulluk vazifesini yapmanın verdiği zevk ve huzur ile yerlerine otururlarken, Kuran-ı Kerim’den bir ayet okunur ve Semazenbaşının Gülbang ve Postnişin’in duasıyla sema son bulur.