İşportaya düşen şampiyon

Tarık Demirkan

Budapeşte

Eğer yolunuz Budapeşte’ye düşerse, sizi havaalanından şehre getiren iki yanı bahçelerle ağaçlarla kaplı kıvrımlı yolun sonmunda, şehrin girişinde birden bir stadla karşılaşacaksınız.

Gözden kaçırmanız mümkün değil.

Çünkü alt geçitler ve başka yollar nedeniyle yükselen havaalanı yolu, neredeyse tribünlerin üzerinden sahanın içini görmenize bile imkân tanıyor.

Şansınız varsa ve bir futbol karşılaşmasına da denk düşmüşseniz, oradan geçerken tribünlerde bir avuç seyircinin ellerinde yeşil beyaz bayraklarla takımlarını desteklediğini göreceksiniz.

Dört köşesindeki ışıklandırma direkleri paslı, duvarları dökük, oturma yerlerindeki koltukların uzun bir süredir değiştirilmediği pejmürde bir stat bu.

Kim inanabilir burasının bir zamanların gururlu şampiyonu, ve belki de en çok tanınan Macar futbol takımı Ferençvaros'un futbol tapınağı olduğuna?

O Ferençvaros ki, 1899 yılında kurulmuştu, yani dünyanın en eski futbol kulüplerinden biriydi. 28 kez Macar şampiyonu olmuş, futbolcuları 20 kez Macaristan kupasını kaldırmıştı. Bir kez de ıünlü İtalyan ekibi Juventus'u finalde 1-0 yenerek Avrupa Fuar Şehirleri Kupası'nı, yani bugünkü adıyla UEFA Avrupa Ligi şampiyonluğunu kazanmıştı.

1 euro

İşte bu şampiyonlar şampiyonu kulübün futbol takımı geçtiğimiz günlerde 1 euro'luk sembolik bir bedelle satıldı.

Ambleminde de olduğu gibi, gururlu Yeşil Kartallar bu hale nasıl düştüler?

Bu en başarılı Macar futbol kulübünün düşüş öyküsü aslında Macar futbolunun geldiği noktayı da iyi simgeliyor.

Bir zamanlar Kocsis, Hidegkuti, Puskas ve Czibor'dan oluşan efsanevi forvet hattıyla dünyaya kök söktüren Macar futbolu, bugün neredeyse futbol devlerine averaj takımı olmama mücadelesi veriyor.

Geçtiğimiz günlerde Avrupa 2012 şampiyonluğu elemelerinde Hollanda'dan kendi sahasında 4, deplasmanda 5 gol yiyen Macar milli takımı artık bir zamanların görkemli Macar futbol devlerinin gölgesi bile olamıyor.

İşte Yeşil Kartalların öyküsü de bu düşüşün içinde değerlendirilmeli.

2006 yılında kamuoyu araştırmalarına göre en çok taraftara sahip olsa da, Fereçvaros kulübü mali sıkıntılarla boğuşmaktaydı. Büyük günler görmüş geçirmiş yüz yıllık stat taraftarlarca doldurulmuyordu. Elbette diğer kulüplerin durumu daha da içler acısıydı.

Sonunda borca batan Yeşil Kartallar, çareyi kulübe yatırımcı aramakta buldu. 2008 yılında kulüp bir İngiliz yatırımcıya satıldı.

Alacaklılar

Ama bu da çare olmadı. Sponsorlar kulübe ilgi göstermedi, para olmayınca iyi futbolcular satın alınamadı. Ulusal ve uluslararası başarı da gelmeyince, çile çeken taraftarlar da stadı boş bırakmaya devam etti.

Sonunda geçtiğimiz günlerde artık futbolcularına alacaklarını ödeyemeyen, elektrik borçları nedeniyle stadı aydınlatamayan ve artık maçlara bile takım çıkaramayacağı söylenen kulüp hükümetin de girişimleriyle, geldiği bu iflas noktasında kurtarıldı.

İngiliz yatırımcı, futbol kulübünü -ama stadı ve çevresindeki kulübe ait çok değerli gayrimenkulleri değil- 1 euro'luk sembolik bedelle, hükümete yakın bir girişimciye sattı. Şimdi basına göre görüşmeler ve pazarlıklar devam ediyor. Yapılması gereken şey, stadı ve binaları da altı ay ya da bir yıllık vadeyle İngiliz yatırımcıdan satın almak ve bu köklü kulübü kurtarmak.

Ve sonra da başı dik oyuncuların azim ve gururuyla Yeşil Kartallar'ın yükseklerde uçmasını sağlamak.

Peki bu iş nasıl olacak? Bunu henüz kimse bilmiyor...

Ama 110 yıllık tarihe sahip, onurlu formasını nesilden nesile devreden bu futbol takımı mutlaka yine sporun mucizeler yaratan gücüyle kurtulacak.

Çözüm kulübün armasında yazılı şu üç sihirli kelimeye bağlı: “Ahlak, Azim ve Güçbirliği”

Eğer takıma gönül veren cefakar taraftarlar ümitsizliğe düşecek olurlarsa, 1900'lü yılların başından beri dillerden düşmeyen Ferençvaros marşını söyleyecekler, çünkü marş şu mısrayla son buluyor “Asla çaresizliğe kapılma! Top yuvarlanmaya devam ettikçe hala kazanabilirsin!”