Kaçıp gitmek en iyisi

Gümüşhane sokaklarını ekibimizle dolaşıyoruz. Yaz sıcağı tam tepede, az sonra Torul'daki bir program için Gümüşhane'den ayrılacağız.

Gözümüz Gümüşhane PTT şubesi kenarına oturmuş iki genece ilişiyor. Usulca yaklaşıp, hal hatır sorduktan sonra koyu bir sohbetin içine dalıyoruz. Sadık Yıldırım (21), Nafi Ayvaz (19) pırıl, pırıl iki Gümüşhaneli genç.

Soruyoruz? Gümüşhanede gençlik ne yapıyor?, Gümüşhanede gençlik ne istiyor?, yarından gelecekten ümidi nedir?

Önce sorumuza gülerek ve sanki onlarla şaka yapıyormuş gibi utangaç ve çekingen bir halde konuşmak istemiyorlar. Gazeteci olduğumuzu, söyleyip, tavrımızın ciddi olduğunu anlayınca başlıyorlar konuşmaya...

"Gümüşhane'den kaçıp gitmek en iyisi. Çünkü yeni nesil gençliği burada tatmin eden hiç bir şey yok. Gençlik, Gümüşhane'de ne yapsın, şehrin daracık iki caddesinin arasına sıkışıp kalmış. Eğlenebilecek ya da vakit geçirecek bir imkan yok. Bizler de biliyoruz ki, tek alternatif okuyup, bir iş sahibi olmak. Gümüşhane'de istenilen standartlar da bir yaşam sürdürmek mümkün değil, şu an tahsil hayatımıza devam ediyoruz. Şimdilik harçlıklar çıkıyor. Ancak, Gümüşhane'den pek umudumuz yok. Gençlik bir an önce Gümüşhane'den kaçıp gitmek istiyor."

Samimi sohbet için teşekkür edip, anlatılanları not ettikten sonra, oradan uzaklaşıyoruz.

Az önce şaka yaptığımızı sanıp, bizimle konuşmaya yanaşmayan her iki genç soruyor:"Ağabey, bu haber ne zaman çıkar?"