Kadınlar Sığınma Evlerine Gitmek İstemiyor

Türkiye Ekonomik Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV) Sorumlusu Ülker Şener, Samsun’da kadınları yönelik yaptıkları anket sonuçlarında, kadınların danışma merkezlerine ve sığınma evlerine gitmek istemediklerinin ortaya çıktığını söyledi.

Samsun Valiliği Yerel Eşitlik Birimi tarafından hazırlanan, Samsun Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğünün ortak, OMÜ’nün de iştirakçi olduğu “Samsun’da Kadının Durumu Projesi” analiz, raporlama ve proje sonuçlarının paylaşıldığı kapanış toplantısı yapıldı.

Orta Karadeniz Kalkınma Ajansı (OKA) tarafından 2012 yılı doğrudan faaliyet desteği kapsamında finanse edilen ve toplam bütçesi 44 bin 250 TL olan Samsun’da Kadının Durumu Projesi genel olarak, Samsun ilinde nüfusun yüzde 50.7’sini oluşturan kadınların, mevcut durumlarının iyileştirilmesi, kadınların toplumsal süreçlere ve kalkınmaya güçlü bir birey olarak katılımını güçlendirici kalkınma faaliyetlerinin etkinliğini artırmaya amaçlanmış olup, 19 Aralık 2012 tarihinde başlayan ve 3 ay süren proje bugüne kadar Samsun merkez ve 17 ilçesinde 665 kadına ulaşılarak anket çalışması yapıldı.

Samsun Valiliği Konferans Salonu’nda yapıldığı kapanış toplantısına Samsun Valisi Hüseyin Aksoy, Vali Yardımcısı Haluk Şimşek, Salıpazarı Kaymakamı Hatice Bayar Özdemir, Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdür Yardımcısı Sultan Bulut, sivil toplum örgütü temsilcileri, kadın koordinasyon üyeleri katıldı.

Açılış konuşmasını yapan Samsun Valisi Hüseyin Aksoy, “Samsun’da kadınlarımızın mevcut durumlarının daha iyi bir noktaya taşınması, onların sosyal yaşamda, ekonomik yaşamda, kültürel ve siyasi yaşamda daha iyi bir konuma gelmesi adına yürütülmekte olan çalışmaları ortaya koymak ve neler yapılması gerektiği konusunda farklı düşünceleri ve fikirleri gerçekleştirmek üzere birçok proje ve çalışma ortaya konuyor. Samsun’da Valiliğimiz öncülüğünde İl Genel Meclisimiz, Büyükşehir Belediyemiz, sivil toplum örgütlerimiz, diğer yerel yönetim birimlerimiz, odalarımız ile birlikte yürütülen önemli çalışmalar. Samsun ‘kadın dostu kent olmak’ adına kendi iradesiyle başvuran ve bu konuda çalışma yürüten kentlerimizden birisidir. Türkiye genelinde 12 ilde yürütülen çalışmalardan birisi de Samsun’da yürütülüyor. Yerel Eşitlik Eylem Planı hazırlandı. Bu plan daha önce İl genel Meclisimizde kabul edildi. Sonrasında yeniden gözden geçirilerek revize edildi. Birçok kurum ve kuruluşumuzun katkıları ile ortaya konan çok önemli çalışmaları Samsun’da kurum ve kuruluşlarımız ile gerçekleştirmekteyiz. Özellikle kadının durumu konusunu somut bir şekilde ortaya koymak oldukça önemlidir. Çünkü birtakım istatistikler ve tespit var ama bu tespitlerin daha somut bir şekilde sahaya inerek ortaya konması büyük önem taşıyor. Bu bakımdan bu çalışmamız alana inilerek kadınlarımızın gerçek durumlarının sosyal ve fiili yaşamdan örnekler almak suretiyle önemli bir çalışma olarak görüyorum. Çünkü anketler yapıldı. Bu anketler sonucu ortaya çıkan beklentiler ve sorunlar konusundaki farklı yaklaşımlar bizler için önemlidir. Bundan sonraki süreçte de bu raporda dile getirilen konular ve tespitler daha sonra yapacağımız çalışmalarda bizlere önemli katkılar sunacaktır. Özellikle kadınlarımızın karşı karşıya kaldığı birçok sorunun giderilebilmesi adına yürütülen çalışmalardan biriside kadına yönelik ağırlıklı olarak faaliyette bulunacak olan şiddet önleme ve izleme merkezidir. Bu Türkiye’de yine ilk kentlerden birisi olarak Samsun’da faaliyette bulunan merkezlerimizden birisidir. Özellikle şiddete maruz kalmış kadınlarımızın doğrudan buraya başvurarak, buradan hizmet aldıkları ve sorunlarını aktardıkları, çözüm üretilen ve sorun karşısında ilgili adli işlemleri yürüten bir birim haline getirildi” dedi.

KADINLARIN YÜZDE 43’Ü GÖRDÜĞÜ ŞİDDETİ KİMSEYE ANLATMIYOR

Daha sonra Türkiye Ekonomik Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV) Sorumlusu Ülker Şener, proje’nin analiz, raporlama ve proje sonuçları hakkında sunum yaptı. Sunumda Samsun’da Kadının Durumu Proje Anketi’ni katılımcılara paylaşan Şener, Samsun’da şiddete maruz kalan kadınların yüzde 43’ünün yaşadıklarını hiç kimse ile paylaşmadığını söyledi. Şener, “Kadına yönelik şiddet ile ilgili ‘kadınların anketör oldukları yerlerde kadınlar daha rahat cevap verir’ diye düşündük. Fakat bazı yerlerde anketörler bize geri bildirim bildirdiklerinde ‘kadınların kocaları evden çıkmak istemedi. Kocaları kadınları evde anketörlerle yalnız bırakmak istemedi, hangi bilgileri vereceği konusunda korktu. Onun için kadınlardan tam bilgi alamadık’ diye bize cevaplar geldi. Yine elti, kaynana ve görümceler kadını yalnız bırakmamışlar. ‘bana da sorun’ diyenler olmuş. Bu nedenle bu rakamlar gerçeği çok fazla yansıtmamakla birlikte bütün olumsuzluklara rağmen görüşme yapılan kadınların yüzde 19’u şiddet öyküsü anlatmışlar. Sadece Şiddet Önleme ve İzleme Merkezi’ne 3 ay içinde polis ve jandarma yoluyla gelen kadın sayısı 305’tir. Emniyete 2012 yılında intikal eden aile içi şiddet vaka sayısı 758’dir. Samsun’da şiddete maruz kalan kadınların yüzde 43’ü yaşadıklarından hiç kimseye bahsetmezken, yüzde 22.1’i kardeşine, yüzde 20.9’u annesine durumu anlatmıştır. Kadınların en fazla destek aldıkları kişiler kardeşleri, ardından da anneleridir. Şiddete maruz kalan kadınların sadece yüzde 10.5’i kurumlardan destek istemiştir. En fazla başvurulan kurumlar yüzde 7 ile polis, yüzde 5.8 ile savcılık, yüzde 2.8 ile jandarma, hastane ve sağlık kuruluşlarıdır. Neden destek almadıklarına kadınların yüzde 43’ü cevap vermemiş, yüzde 21’i sorunu büyütmemek ve yüzde 7’si de korktuğu için yardım talep etmediğini söylemiştir. Kadınlar şiddet gördüklerinde konuşmamayı ve sessiz kalmayı tercih etmektedir” diye konuştu.

KADINLAR SIĞINMA EVLERİNE GİTMEK İSTEMİYOR

Kadınların danışma merkezlerine ve sığınma evlerine gitmek istemediklerini belirten Şener şöyle devam etti: “Çünkü danışma ve sığınma evlerine sorunlu kadınların gittiğini düşünüyorlar. Şiddete maruz kalan sorunlu kadınlar danışma merkezine gidiyor. ‘Ben oraya giderken görülürsem, benimle eşim arasında sorunlar yaşandığını’ düşünürler diye buralara gitmek istemiyorlar. Köylü kadınlar şehirli kadınları kurtulmuş kadın olarak görüyor. Kadınlar şiddeti onaylamıyor. Şiddet uygulayan erkeklerin kafasız, kafası çalışmayan erkekler olarak görüyorlar. Kadınlar kendilerine verilen eğitimin kocalarına verilmesini istiyorlar. Kadınlar ‘eğitimi bana veriyorsunuz ama asıl eğitimi alması gereken kocam. Çünkü şiddeti o uyguluyor. ‘Şiddeti ben uygulamıyorum ki gelip sürekli bana eğitim veriyorsunuz’ diyorlar. Şiddet konusunda kadınların yasaların caydırıcı olmadıklarını söylüyorlar. Özellikle şiddet uygulayan erkeklerin siciline bunun işlenmemesi önemli bir sorun olarak görüyorlar.”