Koronavirüs salgını nedeniyle devam eden karantina günlerinde Instagram yayınlarında ünlü ve fenomen isimleri ağırlamaya devam eden Emre Kara'nın son konuğu Kadir Doğulu oldu. "2010 senesiydi, oyunculuğa bilinçle başlamadım" diyen Doğulu açıklamasında şunları söyledi:
"İçimde bir aşk elbette vardı ama meşgul olduğum başka bir meslek vardı. Pek çok insan tarafından oyunculuğa zorlandım, itilerek girdim. İlk diziyi çekmeye başladıktan sonra yapımcıyla bir AVM'ye kostüm seçmek için gittik. Bir güruh insan koşarak geliyordu ve hiç üzerime alınmadım. Sonra gelip üstümüzü başımı çekiştiren, fotoğraf çektirmek isteyenler olunca o an anladım bir şeyler olduğunu..."
Kamp anılarını anlattı
Kadir Doğulu yaşadıklarını şöyle anlattı: ""İnanılmaz heyecanlandım ve hiç tanımadığım insanlar tarafından sevilmek, iltifatlar almak ruhuma inanılmaz iyi geldi. O an yaptığım mesleğin getirilerini anladım. Mesleğimin sağladığı getiriler önce iyi geldi, daha sonra çok şımarttı beni. Birinci senenin sonunda bırakmayı düşündüm ve şöyle bir cümle kurdum; şöhret kaygan bir zemin ve ben düştüm. Ya yürümeyi bileceksin ya da kaba etinin üzerine düşmemeyi becereceksin.
Bırakıp gitmek hiçbir zaman benim mizacımda bir davranış olmadı. O yüzden 'bununla mücadele edeceğim' dedim. Gelen şeylerin ün veya şöhretten ziyade, seni görünür eden insanlara gerekli biçimde davranmak olduğunu anladım ve iletişimlerimi o şekilde devam ettirdim. O zaman bu işi sevmeye başladım."
Sosyal medyada yaptığı doğa paylaşımlarıyla da büyük ilgi gören Kadir Doğulu, eşi Neslihan Atagül'le yaşadığı kamp maceralarını canlı yayında paylaştı:
"12 yaşımdan beri doğada zaman geçiren biriyim. Neslihan, karavan ve kamp hayatını çok bilen birisi değildi ama algıları yüksek, adaptasyonu hızlı. Ben de bazı taktikler uyguladım Neslihan'a sevdirmek için. Önce evimizin yakınında bir yere gittik. Baktım sevdi, sonra çemberi genişlettik. İsviçre'ye kadar gittik. Gittiğimiz yerlerde bir sürü insanlarla tanıştık ve arkadaş olduk.
Son yılbaşı gecesini Bolu Aladağ'da geçirdik. Yükseklik 3 bin metre ve yol yoktu. Çünkü kar yolu kapatmıştı ama biz çıkmayı becerdik. Gittiğimiz yerde herhangi bir su kaynağı, işletme ya da ev yoktu. Hava eksi 20 derece oldu. Su motorumuz dondu, sonra bozuldu. Sonra birkaç kazanı karla doldurup karavanın içinde sıcakla eritip bulaşık yıkayacak ve içecek su haline getirdik.