Kızlarını okutmak için tuvalet temizleyen babanın ağlatan hikayesi
Fotoğrafçı GMB Akash'ın ülkesi Bangladeş’teki insanların günlük hayatına dair fotoğraflar çektiği anda denk geldiği bir baba-kız hikayesi ağlatan cinsten... Çocukluğunda ve gençliğinde okula gitme şansı olmadı. Ancak kızlarının okuması için her gün canla başla çalıştı.Öyle ki, gerçek işini; tuvalet temizleyicisi olduğunu hep sakladı, evladının okuması için hem çabaladı hem de onun utanmaması için işini gizledi. Her gün eve gitmeden evvel tuvalette yıkandı ve üzerini değiştirdi... İşte o hikaye.
Ailesinden işini saklayan fedakar baba, her gün işten eve gitmeden kıyafetlerini değiştiriyordu. Çocuklarını okutmak için tuvalet temizleyen baba, kızının okuması için her gün canla başla çalıştı.
Ülkesi Bangladeş’teki insanların günlük hayatına dair fotoğraflar çeken ve şimdiye dek 100’den fazla ödül alan, fotoğrafları National Geographic, Vogue, Time ve Der Spiegel’de yayımlanan Akash'ın keşfettiği cefakar baba, hikayesini şöyle anlattı:
"AYAKLARI YERE BASSIN İSTEDİM"
"Her gün eve gitmeden önce yaptığım iş belli olmasın diye umumi tuvaletlerde temizlenirdim. Kızlarımı okula göndermek ve iyi bir eğitim almalarını istedim. Ayakları yere bassın istedim. Kimsenin onlara bana baktıkları gibi yukarıdan bakmasını istemedim. İnsanlar benimle hep dalga geçti.
Kazandığım her kuruşu kızlarımın eğitimine harcadım. Üstüme başıma hiç yeni şeyler almadım. Onun yerine kızlarıma kitap aldım.
"PARAM YOKTU. O GÜN ÇALIŞAMADIM"
Kızımın üniversiteye girmesi için giriş ücreti yatırmamız gerekiyordu. Ancak param yoktu. O gün çalışamadım. Etrafımdaki çöplerin arasında gözyaşlarımı saklamaya çalışıyordum.
"FAKİR DOĞMUŞTUM. FAKİRLERİN BAŞINA İYİ ŞEYLER GELECEĞİ BANA HİÇ İNANDIRICI GELMİYORDU"
İş arkadaşlarım bana bakıyorlardı. Moralim çok bozuktu. Eve gittiğimde kızım giriş ücretiyle ilgili soru sorunca ona ne cevap vereceğimi bilemiyordum.
Fakir doğmuştum. Fakirlerin başına iyi şeyler geleceği bana hiç inandırıcı gelmiyordu. İşten sonra arkadaşlarım yanıma geldi. Bana, onları kardeşlerim gibi görüp görmediğimi sordular. Daha cevap vermeden yevmiyelerini bana verdiler.
Daha itiraz edemeden bana, “Gerekirse bugün açlıktan ölürüz. Ama kızını okula yollayacaksın” dediler. Cevap bile veremedim. Bu sefer eve iş kıyafetlerimle gittim.
"ÜNİVERSİTEYE GİDEN KIZIM SIK SIK İŞE GELİYOR, İŞ ARKADAŞLARIMA YEMEK YAPIYOR"
Kızım yakında üniversiteyi bitirecek ve yarı zamanla olarak bir işte çalışıyor. Diğer üç kızım beni işe göndermek istemiyorlar. Üniversiteye giden kızım sık sık işe geliyor. İş arkadaşlarıma yemek yapıyor.
Arkadaşlarım sık sık kızımla şakalaşıp neden onlara hep yemek yaptığını soruyorlar. Kızım onlara, “Bugün sizin sayenizde olduğum yerdeyim. Benim için bütün gün aç kaldınız. Ben de artık size iyilik yapmak istiyorum” diyor. Artık fakir birisi gibi hissetmiyorum. Böyle çocukları olan babalar fakir olabilir mi?”
