Kurban nasıl kesilir? (Video) Ne zamana, bayramın hangi gününe kadar kesilebilir?

2018 yılının Kurban Bayramı geldi. Kurban bayramının ilk gününde kesim merkezlerinde dualar ile kurban kesimi yapılacak. Diyanetin uyardığı gibi bu sene Kurban kesiminde çirkin görüntülerin oluşmaması, hayvanlara eziyet edilmemesini umut ediyoruz. Peki doğru ve İslam’a uygun olarak nasıl kurban kesilir? Kurban ne zaman yani bayramın hangi gününe kadar kesilebilir? İşte Kurbanlık kesimi ile ilgili detaylar...

KURBAN NASIL KESİLİR?

Kurban edilecek hayvanın, kurban olma şartlarını taşıması, veteriner kontrolünden geçmesi son derece önemlidir. Kurban edilecek hayvanlar, eziyet edilmeden ve incitilmeden kesim yerine götürülmelidir. Kurban edilecek hayvan, kıbleye karşı yatırılıp dualar ile ehil bir kimse tarafından kesilmeli, kesim işlemi süratli bir şekilde yerine getirilmeli, hayvana acı çektirilmemeli ve kanının iyice akması sağlanmalı, bu arada çevre temizliği ve hijyen için gerekli tedbirler alınmalıdır. Daha çabuk ve daha hesaplı olsun diyerek ibadet ruhuna yakışmayan görüntülere yol açılmamalıdır.

KURBAN HANGİ HAYVANLARDAN OLUR?

Kurban şu dört cins hayvanlardan olur:

1- Koyun (Bir yaşını doldurmuş olması lâzımdır. Ancak anası kadar gelişmiş ve 6 ayını doldurmuş bir kuzu da kesilebilir)

2- Keçi (Bir yaşını doldurmuş olması lâzımdır)

3- Sığır-manda (İki yaşını doldurmuş olması lâzımdır)

4- Deve (Beş yaşını doldurmuş olması lâzımdır) Bunlardan başka (Tavuk, Ördek, Kaz vb.) hayvanlardan kurbanın hiçbir nev’i (yâni vâcip, adak, akîka) câiz olmaz.

KURBAN NE ZAMAN KESİLİR?

Kurban kesim vakti, bayram namazı kılınan yerlerde bayram namazı kılındıktan sonra; bayram namazı kılınmayan yerlerde ise, fecirden (sabah namazı vakti girdikten) sonra başlar. Hanefîlere göre bayramın 3. günü akşamına kadar devam eder (Merğînânî, el-Hidâye, VII, 154). Bu süre içinde gece ve gündüz kurban kesilebilir. Ancak kurbanların gündüz kesilmesi daha uygundur. Şâfiîlere göre ise 4. günü gün batımına kadar kesilebilir (Şirbînî, Muğni’l-muhtâc, IV, 383; İbn Rüşd, Bidâye, I, 436).