Linderoth: Galatasaray benim sonum oldu

Galatasaray tarihinin, belki de Türk futbol tarihinin en şanssız oyuncularından biri Tobias Linderoth... 2007'de Galatasaray'a gelene kadar Everton ve Kopenhag'da Avrupa'daki en istikrarlı oyunculardan biri olan ve neredeyse her maçta oynayan İsveçli oyuncu, 3 yıllık sözleşmesi boyunca sadece 14 maç oynayabildi ve ardından 31 yaşında futbolu bırakmak zorunda kaldı. Linderoth, Galatasaray macerasını, yaşadıklarını ve Türkiye'yi çok akıcı bir dille anlattı, merak edilenlere yanıt verdi. İşte Tobias Linderoth'un sözleri...

"İÇİMDE ÖYLE BİR HİS OLUŞTU Kİ..."

İstanbul'a uçuyorum, yanında menajerim Roger Ljung var. Yolculuğun yarısı tamamlanmış gibi. İnince ne olacağını sordum, bana cevap vermedi. Sadece yüzünde hafif haylaz bir gülümseme belirdi. İçimde, daha önce hiç görmediğim, hayalini bile kuramayacağım bir şeyle karşılaşacağım hissi oluştu.

"ÖPTÜLER, HAVAYA ATTILAR"

Havaalanında büyük kalabalığı gördüm, arkamı döndüm, ünlü biri mi var diye baktım. Ancak sonra şunu duydum: "Linderoooth, Linderooooth..." Sonrası kaos. Bana doğru gelip, öptüler, havalara attılar. Çok rahat bir durumda değildim.

"BÖYLESİNİ İLK KEZ GÖRDÜM"

Şok olmuştum. Hem böyle harika karşılandığım için, hem de bu kadar fiziksel bir durum oluştuğu için. Bıyıklı amcalar vardı ve bana doğru gelip öpüyorlardı. Ailendeki en yakın insana bile böyle sevgi göstermeyebilirsin. Alışık olduğum bir şey değildi, çok özeldi. Dünya Kupası'nda oynadım, Premier Lig'de oynadım ama böylesini ilk kez gördüm.

"REDDEDİLEMEYECEK BİR TEKLİFLE GELDİLER"

2006 Dünya Kupası'ndan sonra, Galatasaray'ın benimle ilgilendiğini duydum. Menajerim Roger Ljung orada oynamıştı, yani ne olacağunu biliyordu. O yaz Kopenhag ile anlaşılamadı ancak 2007'de reddedilemeyecek ciddi bir teklifle geldiler.

"G.SARAY VE İSTANBUL ÇEKİCİ GELDİ"

Yeni maceram için çok heyecanlıydım, güneye gitmek istiyordum. Babam Marsilya'da oynamıştı, Fransa'nın güneyimdeydik. Barcelona'da Laudrup'u izlemiştim, Guardiola benim favori oyuncumdu. İdolümdü. Bu yüzden, Avrupa'nın güneyine gitmek istedim. Bu yüzden Galatasaray ve İstanbul bana çekici geldi.

"YEPYENİ BİR ŞEY DENEMEK HEYECANLIYDI"

İstesem Kopenhag'da kendi güvenli alamında kalabilirdim, iyi durumdaydım ancak kariyerim boyunca hep yeni şansları değerlendirmek istedim. Arkama yaslanıp, ne olacağını görmeyi seçmedim. Everton'a gittiğimde, ne olacağını tahmin edebiliyordum ancak yepyeni bir şeyi denemek, çok daha heyecanlıydı.

"BU TUTKUYU YAKINDAN GÖRMEK İSTEDİM"

Ali Sami Yen'de, Türkiye'yi 2002 Dünya Kupası elemesinde yenmiştik ve biraz tadını almıştım. Maçın hissettirdikleri güzeldi, bunu tekrar deneyimlemek istedim. Bu tutkuyu yakından görmek istedim.

"SİHİR GİBİYDİ, REDDEMEZDİM"

İstanbul'a indiğimde, henüz transferim bitmemişti. Kulübü ve şehri görmek istemiştim ve belki de transferi istemeyecektim. Düşünmem gerekiyordu. Ancak düşünmeye yakın bile olamadım, havaalanında insanları gördüm, Galatasaray yöneticileri kulübü ve şehri çok iyi sattı. Galatasaray'ın kendi adası var, orada oturup Boğaz'ın sularını izledik. Asya'ya geçen köprünün altında oturduk, renklerin nasıl değiştiğini izledik. Yaz, güzel hava, iyi yemekler... Sihir gibiydi. Reddedemezdim. Bu şehri, bu ortamı istememek imkansızdı.

"FELDKAMP BENİ İSTEMİŞTİ"

Alman hocamız Karl-Heinz Feldkamp beni istemişti, bunu biliyordum. Kaiserslautern'de birlikte oynadığı Ronnie Hellström'e beni, nasıl bir karakterde olduğumu sormuştu. İmza attığımda beni ofisine çağırdı. Eski tip bir hocaydı, sadece Almanca biliyordu. Hollanda'da yaşadığım için birkaç kelime anladım ancak söylediklerinin çoğu bana dokunmadı. Bana çok inandığını ve orta sahada defansif rolü bana vermek istediğini söyledi gibi hissettim. Tam olarak ne dedi, bilmiyorum.

"BANA KOLLARINI AÇTILAR"

Takımda çok iyi karşılandım. Hasan Şaş, Okan Buruk... Harika adamlardı, prestijli oyunculardı. Onların beni karşılama şekli beni şaşırtmıştı. Başka kulüplerde saygı kazanmak için çok çalışmaya ihtiyaç duymuştum ama Galatasaray'da bana kollarını açmışlardı. Everton'da kötü geçtiği için, burada daha fazla öne çıkmak, kendime bir anlamda özür dilemek istedim. Gerçekten kim olduğumu gösterme hedefindeydim.

"TARAFTARIN NE İSTEDİĞİNİ BİLİYORDUM"

Sezon öncesi çok zorluydu. Sahada çok fazla bire bir vardı, dışarıda da disiplin. Almanya, İsveiçre, Avustralya'daki Türklere ulaşmak için sürekli yolculuktaydık. Statlar doluydu, hep çok fazla Galatasaray taraftarı vardı. Galatasaray'a geldiğimde, kulübün ve taraftarların neler istediğini biliyordum. Sadece şampiyonluk yetmezdi. Kopenhag'da da aynıydı, 3 yıl bunu yaşadım. Böyle talepleri olan kulüpleri seviyordum.

"SEYİRCİSİZ OYNAMAK ZORUNDA KALDIK"

Sezon başladığında, evimizdeki maçlarda seyircisiz oynamak zorunda kaldık. Geçen sene Fenerbahçe derbisinde olanlar nedeniyle ceza alınmıştı. O maçın görüntülerini gördüm, çok iyi gözükmüyordu. Taraftarlar sandalyeleri, birçok şeyi Fenerbahçe oyuncularına atmıştı. Fenerbahçe'den bir oyuncu korner atmaya geldiğinde, üzerlerine su dolu şişeler yağıyordu. Çılgınlıktı.

"TARAFTAR, STADIN DIŞINDA BEKLİYORDU"

Tribünde taraftar yoktu belki ama stadın dışında bekliyorlardı. Her maç. Polis eşliğinde stada gidiyorduk ve Ali Sami Yen'e yaklaştığımızda, geçebilmemiz için kalabalığı dağıtmak zorunda kalıyorlardı. Bu yüzden baskıyı, beklentinin ağırlığını da hissettim diyebilirim. Sahada her sesi, topa vurma sesini bile duyuyorduk. Biraz idman maçına dönmüştü ancak yine de odaklanmış durumdaydık.

"LINCOLN BÜYÜK BİR YILDIZDI"

İlk 7 maçın 6'sını kazandık, 1'inde berabere kaldık. Beşiktaş'ı yendik ve bir şeyler yolunda gibi hissettim. Galatasaray kadroyu yeniliyordu ve akıllıca transferler yapmıştı. Schalke'den Lincoln gelmişti, büyük bir yıldızdı. Biz sahada çalışan oyunculardık, o da yaratıcı oyuncuydu. Dengeli, güvenilir oyunculardan kurulu bir kadroydu.

"BÜYÜK BİR ŞEYLER OLACAĞINI HİSSEDİYORDUM"

Kendimi göstermek için motive olmuş durumdaydık. Genç, aç oyuncular da vardı. Mehmet Topal iyiydi, Arda Turan çok yetenekliydi. Arda, hem çok mücadele ediyor, hem de yaratıcılığını sahaya yansıtabiliyordu. Daha 20 yaşında, taraftarın en sevdiği oyuncuydu. Gerçekten büyük bir şeyler olacağını hissediyordum.

"İLK YUMRUK BEKLENMEDİK ŞEKİLDE GELDİ"

Sezonun ilk yumruğu beklenmedik şekilde geldi. İsviçre'de Sion ile UEFA Kupası maçına çıktık ve yarım saat sonunda 3-0 gerideydik. Neden oldu, bilmiyorum. Belki Avrupa'daki maçların basit olduğunu düşünüyorduk, ciddiye almıyorduk. Belki de en büyük hedefimiz, Türkiye'de şampiyon olmaktı, o yüzden öyle oluyordu ancak 'Bu takımın adını bile duymadık, kolayca kazanırız' anlayışıydı, benim de işimi zorlaştırdı.

"ÇOK SİNİR BOZUCUYDU"

Sonra UEFA'da Helsingborg ile oynadık, Sion'u elemiştik ve bu daha da güven vermişti; 'Bu takım sorunu çözer' diye düşündük. İnsanlar çok fazla mücadele etmeden kazanabileceğimizi düşünüyordu ancak fiziksel olarak güçlü, organize bir takımdı. 3-2 kaybettik, çok sinir bozucuydu. İstanbul'a geldiklerinde, gerçekten onları elemek istemiştim.

"AĞRI KESİCİLERLE OYNADIM"

Bu sıralarda, benim sakatlık problemlerim artık başa çıkılamaz hale gelmişti. 28 yaşındaydım ve çok genç yaştan beri elit futboldaydım. Bir sezon önce de çok fazla oynamıştım. Yeni kulübümde de kendimi göstermek için maksimum performansımı sergilemeye çalıştım. Neredeyse her maç, ağrı kesicilerle oynadım ve bir süre sonra bu benim performansımı etkilemeye başladı.

"BENİM İÇİN 'STOP' ANIYDI"

Helsingborg maçında, yüzde yüz olmadığımı hissettim, milli takım davetini de reddettim ve Panionos maçında tekrar test edebilirdim ama vazgeçtim. Operasyon öncesi son maçın Helsingborg oldu. Kalçamdaki bu ağrıyı çözmem gerektiğini hissettim. Benim için bir 'stop' anıydı ancak bu kadar kötü olabileceğini düşünmemiştim.

"TEK İSTEĞİM SEZONA YETİŞMEKTİ"

1 hafta dinlendim ancak yeniden denediğimde, aynı acı geri geldi. Çok sinirlendim. Sonra Colorado'da bir doktora gittim, kalçamda sakatlık olduğu ortaya çıktı. Bir kemikte çok baskı olduğu için deformasyon vardı. Doktor o bölgeyi düzeltmeli ve üstündeki kıkırdağı da ayarlamalıydı. Aklımdaki tek şey, sezon sonuna yetişmek, Avrupa Şampiyonası'nda oynamaktı. Zamana karşı yarışıyordum.

"HER ŞEYE RAĞMEN MADALYAMI ALDIM"

Birkaç ay sonra, bacağımdan destek alamıyordum. Tekrar koşmaya uğraştım ancak başka sorunlar çıktı. O bölgede enfeksiyon oldu, başka sakatlıklar ortaya çıktı ve bunlar beni yavaşlattı. Ben geri dönmek için uğraşırken, Galatasaray kupa için savaşıyordu. Orada olmamak çok zordu. Kulüp ve takım arkadaşlarım için çok mutluydum. En azından kupanın kazanıldığı maçta oradaydım ve harikaydı. Her şeye rağmen, madalyamı aldım.

"BENİM HATAMDI"

Sonra Avrupa Şampiyonasına gittim, 20-25 dakika oynayabileceğimi düşünüyordum. Avrupa Şampiyonasında zorlamak, benim büyük hatamdı. Evimde oturup, dinlenmeliydim, vücudumu dinlemeliydim. Ardından Galatasaray ile ilk lig maçında 90 dakika oynadım, milli takım ile Arnavutluk'a gittim. Birkaç saniye sonra bir müdahale geldi ayağıma, o kadar kötü düştüm ki, bir bilek sakatlığı geçirdim, yine birkaç ay oynayamayacak durumdaydım.

"MOTİVASYONUMU KAYBETTİM"

Bileğim düzeldikten sonra, menisküs sakatlığı geçirdim ve yine ameliyat olmak zorundaydım, 1 ay daha uzak kaldım. Ne kadar yanlış gidebilecek şey varsa, yanlış gitti. Kendi vücuduma karşı bir savaş açmış gibiydim. Yavaş yavaş motivasyonumu kaybettim. Diğer oyuncularla çalışmak yerine, kendi başıma çalışmak zorunda da kalmıştım.

"KAPIYI AÇTIM VE BİTTİ"

2 yıl sakatlık problemleri ile geçtikten sonra, Galatasaray'da yöneticilerle konuşmam gerektiği söylendi. Yabancı sınırı vardı ve benim yerine Shabani Nonda'yı kaydettirmek istiyorlardı. Benim için kabul edilebilirdi, bu kararı tamamen anlamıştım. Eşyalarımı topladım, kapıyı açtım ve bitti.

"GALATASARAY'DAN KİMSEYLE İLETİŞİMİM YOK"

Bugün Galatasaray'dan hiçbir oyuncuyla iletişimim yok. İstanbul'u çok seviyorum, harika bir şehir. Oradaki insanları çok seviyorum. İstanbul, bana 'evim' gibi hissettiriyor. 3 kez tatilde oraya geri döndüm. Beni tanıyanlar, gelip öpenler oluyor. O yıllarda öğrendim ki, Galatasaray çok büyük, Türk kulüpleri çok büyük. Avrupa'da nereye giderlerse gitsinler, çok fazla taraftarları var. Tüm sorunlarıma rağmen, Galatasaray'ı düşününce pozitif düşüncelerle doluyorum.(Sporx)