Maden Mühendisi Sokaklarda Yatıyor

İzmir'in Torbalı ilçesinde, ‘Deli Hüseyin’ diye tanınan Hüseyin Yılmaz, yaşam hikayesi ve eğitim kariyeri ile herkesi hayrete düşürüyor. Yazın 40 dereceyi aşan sıcaklarda, kışın geceleri eksi 2-3 derece soğuklarda 32 yıldan bu yana sokakta yaşayan maden mühendisi Yılmaz, 4 dil biliyor.

130 bin nüfusu ile bir çok kentten daha çok insanı barındıran sanayi ilçesi Torbalı, ilginç insan hikayelerini içinde saklıyor. Maden mühendisi Hüseyin Yılmaz da bunlardan biri olarak gösteriliyor. Yılmaz, kapalı mekan fobisi nedeniyle 32 yıldan bu yana yaşamını sokaklarda yatıp kalkarak geçiriyor. Maden mühendisi olan Yılmaz'ın, 12 Eylül 1980 darbesinden sonra yaşadıkları yüzünden bu duruma düştüğü belirtiliyor.

HAPİSHANE ETKİLEMİŞ

Kardeşinin 32 yıldır sokaklarda kalmasının tek nedeninin 1980 ihtilali olduğunu söyleyen Özcan Yılmaz, şöyle konuştu: “Kardeşim Zonguldak'ta Maden Mühendisliği bölümünde eğitimini tamamladıktan sonra 1980 ihtilali patlak verdi. O sıralarda Zonguldak’ta bulunan kardeşimi siyasi nedenlerden dolayı hapishaneye attılar. 23 gün Zonguldak Cezaevi'nde kalan Hüseyin’den haber geldi. Ben de kardeşimi dönemin Zonguldak Valisi ve Emniyet Müdüründen ricada bulunarak ceza evinden çıkarttım. Ancak o günden sonra kardeşim hiç eskisi gibi olmadı. Daha sonra Yalova’ya gönderdiğim kardeşim, burada da tutuklanıp iki gün cezaevinde yattı. Cezaevinde kaldığı süre boyunca kardeşim dövüldüğünü anlattı. Bu olayların üzerine Torbalı’ya yanıma getirdim. Torbalı’da da kısa bir süre tutuklandı. Bu olayların ardından kendisinde bir değişimin olduğunu görmeye başladık. Birçok hastaneye götürdüm ve burada ona şizofreni tanısı konuldu.”

BUGÜNE KADAR İKİ EV YAKTI

Tanı konulduktan sonra kardeşini tedavi ettirmeyi denediğini söyleyen Yılmaz, şunları kaydetti: “Hüseyin’i, bu tanı konulduktan sonra tedavi edilmesi için birçok hastaneye götürdük. Başta Çapa Tıp Fakültesi ile Manisa Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi olmak üzere birkaç hastanede toplam 43 gün kaldı, ancak tedaviye cevap vermedi. Ben en son çare olarak Hüseyin’i rahmetli annemin evine yerleştirdim. Bir süre sonra kardeşim kaldığı evi yaktı. Daha sonra başka bir yere yerleştirmemize rağmen orayı da yaktı. En sonunda onu rahat bırakmayı düşündük. O günden beri 32 yıldır sokaklarda yatıyor. Kapalı alanlarda kalma korkusu Hüseyin’i etkiliyor.”