Sabah uyandığında perdeyi aralayıp her yerin beyaza bürünmüş olmasını görmek insanı çocuksu bir sevince boğar... Hepimiz bir dağ evinde, şömine başında kar yağışını izlemeyi hayal ederiz.
Kar yağdığında tüm sokaklar sessizdir....Hoş bir hal alır ortalık, çok güzeldir.
Kar çok fazla yağdığı zaman arabaların ve sokakların seslerini yok eden durgun sessizlik...
Kar çocukluğun kartopu günlerini yeniden yaşatan...
Çok fazla yağdığı zaman bizi beyazlar içinde yürümeye zorlayan, yüz yüzü göz gözü görmez bi çevre yaratandır kar..
Mutlu olmak için başlı başına bir sebep olabiliyor, farkında olmadan gülümsetiyor kar...
Sokak ışıklarının altında savrulmasını izleyip mutlu olabileceğinizdir kar...
"bir kış günüydü, kar yağıyordu gök sapından boşalmış papatya yapraklı gibi duruyordu"
''Serildiği yerleri tamamen uykuya gömen soğuk yorgan. gecenin şöyle bi rahat rahat serilmesini engelleyen hain köpük, siyahın karşısında ezilmeyen tek beyaz. ''
"Kar, dünyanın sesini mi kısıyor? Ne güzel."
"Beyaz bir sükut işte: kar yağıyor, kar, kar, kar..."
''Gittikçe kirlenen dünyaya inat üzerine yeni bir sayfa açmaya zorlayan beyaz.''
"Çatılar bembeyaz, yerler çamur. Güzellikler hep yukarılarda mı olur.?"