Öfkelenmek komedisi

Öfkelenmek komedisi

Öfkede olduğu gibi kinde de daima sahte olan bir yan vardır; talep edilen, imdada çağrılan, karar verilen demek daha doğru olur.

Öfke bir belden aşağı vurma yöntemidir. Ne zaman bir çıkış kapısı kalmasa birileri bir yerlerinden bunu çağırır. Kendisi içinde bunu çağırması için bir cevaz bulur. Bu cevaziyet sadece kendileri için geçerlidir. Yani kendisinin öfkelenmesi olağan ve anlayışla karşılanmasını bekler ama bu durum başkası için asla geçerli bir sebep değildir.

Bu bir komedidir; başkalarının öfkelenmesi söz konusu olamaz, olmamalıdır. Kendileri için geçerlidir bu durum. Toplum patlama noktasına gelmiştir diye başlar cümleleri. Patlayanların hepsi bir taraftır ve bu taraftarlık ancak kendimizden yana olanların yapması durumunda kabul ederiz. Başkalarının patlama noktası diye bir nokta olduğuna da inanmazlar. Komedya da burada başlar işte.

Her insan hakem durumuna geçtiği zaman iyi bir hakemdir. Hatta en iyi hakemin kendisi olduğunu düşünür. Kirlenmemiş vicdan kendisindedir. Siz ne derseniz deyin öyle düşünür. Ama bu hakemlik her nedense bizde bir taraf olma meselesidir. Bunu bir türlü aşamadık.

Yazar gündemin peşine takılmamalıdır. Gündem belirlemelidir. Gündemin peşine takılan yazar sadece ve sadece bir boşluğu doldurmak derdindedir. Gündem belirleyebilmek için gündemin peşine takılmamak lazımdır. Bir yazar Gezi Parkı’nı daha önce yazıp gündem belirleyebilse idi doğru iş yapmış olacaktı. Ama eylemlerden sonra sürekli aynı konuyu neler yaşandığını yazmak bu ülkeye bir şey kazandırmaz.

Bizler yaşadıklarımızı çabuk unutan bir milletiz. Son altmış yılımıza irili ufaklı ona yakın darbe sığdırmışız. Bir tepkimiz olmamış. Canı sıkılan, menfaati daralan yahut ortadan kalkan, kendilerini tanrılaştırmak isteyen birileri yine bizim evlatlarımıza verdikleri emirlerle bizlerin başına silahlar dikmişlerdir. Bu halk o zamanlar ya eylemsizdiler ya da korkaktılar. Gelin görün ki bugün durum değişmiştir. Eylemler amaçsız hale gelmiştir.

Keşke bu eylemi arkasında donanımlı bir idealistlik besleseydi de bizler de gelecekten ümitli olabilseydik.