Oğlunun Acısını 13 Yıldır Yüreğinde Taşıyor

Kaynaşlı ilçesinde 12 Kasım 1999 Düzce Depremi'nde kaybettiği oğlunu 3 gün boyunca arayan acılı anne, oğlunun cenazesinin ambulansla getirildiği anı unutamıyor.

Çevresinde yardımsever kişiliği dolayısıyla "Adile Teyze" olarak tanınan Ayşe Seymen (73), depremin ardından binaların enkazında kalan komşularını kurtarmaya çalıştı. Birçok kişinin enkazdan çıkarılmasına yardımcı olan Seymen, depremde hasar almayan evine döndüğünde oğlu Nazif Seymen'in (27) evde olmadığını, başka bir binanın enkazında kaldığını öğrendi.

Kaybettiği oğlundan 3 gün boyunca haber bekleyen acılı anne, oğlunun cenazesinin ambulansla getirildiği anı unutamıyor.

Seymen, oğlundan emanet kalan iki torunu ve gelini ile yaşadığı acıları unutmaya çalışıyor.

Seymen, AA muhabirine depremde enkazda kalan komşularına yardım ettiğini, eve dönünce gelininin eşinden haber alamadığını söylediğini, oğlunu bulmak için çalıştığı iş yerine ulaşabilmek amacıyla 2 kilometrelik yolu enkaz yığınlarının arasında yalın ayakla gittiğini söyledi.

İş yerine ulaşınca oğlunun hastanede olduğunu söylediklerini aktaran Seymen, "Tekrar eve geldim çünkü gelinim ve torunlarım vardı evde ve çok korkuyorlardı. Sabaha kadar bekledik fakat oğlumdan haber alamadık. İş yerine tekrar gittim, oğlum deprem anında iş yerinde değil de bitişiğindeki binada birbirleriyle küs iki arkadaşın arasını yapmak için konuşmaya gitmiş" diye konuştu.

-"Benim için dünya o an bitmişti"-

Oğlunun arkadaşlarını barıştırmak için arabuluculuk yaptığını anlatan Seymen, "O iki kişi halen hayatta ve birbirleriyle konuşuyorlar. Depremin üzerinden bir gün geçmesine rağmen 'kimse bana oğlun yaşıyor' demedi. Beni 'Ankara'da hastaneye kaldırıldı' diyerek kandırdılar" şeklinde konuştu.

"Oğlumdan 3 gün hayırlı bir haber bekledik ama oğlum ambulansın içinde tabuta konulmuş olarak geldi" diyen Seymen, sözlerini şöyle tamamladı:

"Benim için dünya o an bitmişti. Evlat acısı başka bir acıya benzemez. Birçok yakınımı kaybettim ama o acı diğerlerinin hepsini aşıyor. Oğlum bana geride bir eş, iki de yetim bıraktı. Onlara baktım, aç bırakmadım, kadın başımla her ihtiyaçlarını karşıladım.

Onlar bana emanettir, oğlumun emanetidir."