ÖĞRETMEN DÜŞMANLARI

On iki yıl süren ilk ve ortaöğreniminin ardından memleketinden, anasından, babasından uzakta bazen yurt köşelerinde, bazen öğrenci evlerinde yarı aç yarı tok vaziyette en az dört yıl süren bir lisans eğitimi alır öğretmen adayı. Alır almasına da bu yetmez öğretmen olmasına.

Hatasız kul olmaz ama KPSS sınavında hatasız olması beklenir öğretmen olabilmesi için. O bunu başarır ve yine çok uzaklara, bayrağının dikili olduğu her yeri kutsal bilerek gider. Zaten mesleğe ilk başladığı yerde bir bayrak vardır devlet adına, birde o. Okulunun müdürü odur, hizmetlisi o, memuru o.

Ama hala öğretmen olamamıştır, adaylığı kalkana kadar. Yine sınav geçer, yemin eder öyle öğretmen olur bir 24 Kasım gününde. Evet, hani şu öğretmenler günü olan 24 Kasım var ya büyüklerimizin kırk yıl önceki öğretmenlerinin ellerini öptüğü gün. Öğretmenlerin maddi ve manevi itibarlarını yeniden kazandıracaklarına dair sözler verilen ve daha sonra öğretmenin üç ay yatıp, haftada on beş saat çalıştığı söylenilen gün. İşte aday öğretmen, o gün öğretmen unvanını almaya hak kazanır. Yani yedi yaşında başladığı ilkokuldan sonra, sınavları hemen kazanırsa tam on altı yıl sonra…

Peki ya sonra ne olur? Kendisine idareciliğin gökten zembille indiğini zanneden kendini bilmez bazı müdür yardımcılarının, müdürlerin türlü türlü haksızlıklarına maruz kalır. Veliler tarafından tartaklanır. Okuldaki hizmetliden maaşı az olduğu için aşağılanır. Öğrencileri tarafından öldürülür. Sonra olacağı bu işte.

Son bir hafta içerisinde iki öğretmen cinayeti bizleri derinden yaraladı. İzmir’in Karabağlar ilçesinde ve Kocaeli’nin İzmit ilçesinde gerçekleşen cinayetlerde iki öğretmen vahşice katledildi. Kendilerine Allah’tan rahmet, yakınlarına sabır diliyorum. Mekanları cennet olsun.

Bu cinayetler nereye kadar devam edecek merak ediyorum? Ve buna dolaylı sebep olduklarını düşündüklerim, nasıl hala koltuklarında keyifle, güvercinlere yem atıyorlar anlamıyorum? Kim bu öğretmenlerin hamisi? Analarının, babalarının yaz tatilinde üç ay tahammül edemediği çocuklarına dokuz ay, kırk kişilik sınıflarda dadılık yapmaya zorlanan bu camianın hakkı kimden sorulacak, yine adres değirmen mi? Okullar kışla zannedilip, dersi olmadığı günlerde, devletin menfaati için nöbet tutturulan bu garibanlara kim sahip çıkacak?

Her yıl değişik sistemleri uygulamaya zorlanan, başarısız politikalar sonucunda faturası yine kendine kesilen öğretmenlerimiz can çekişiyor. Görmezden geliniyor, duymazdan geliniyor. Unutmayın ki sizinde çocuklarınız onlara emanet. Unutmayın ki onların da anaları babaları var. Unutmayın ki onlarında evlatları var. Onlarda insan.

Delikli kuruş için kırk takla atanlar, öğretmeni paracı olmakla suçluyorlar. Yatmaktan kuyruğunu çeviremeyenler, yatmakla suçluyorlar. Suçlana suçlana toplumda itibarı kalmayan öğretmen dövülürde, öldürülürde. Yıllardır malum medya, mesleği öğretmen olanlara kıyım uyguladı. Tecavüzcü öğretmen, hırsız öğretmen, pornocu öğretmen, kalpazan öğretmen, travesti öğretmen, sübyancı öğretmen, şu öğretmen, bu öğretmen başlıkları gazetelerini süsledi, haber programlarında ağızlarında salya, ballandıra ballandıra anlattılar. Bir adamın yaptığı hata ile tüm camia ayaklar altına serildi. Bu yıpratma harekatı kasıtlı yapıldı. Derin güçler öğretmenleri hedef aldılar ve istedikleri sonuca ulaştılar. Öğretmen itibarsızlaştırıldı.

Şimdi basiretine güvendiğim Sayın Başbakanımız bu oynanan oyunu bozmalı. Ona da öğretmen düşmanı sıfatını yakıştırdılar. Bu sıfatı yakıştıranları utandırmalı ve öğretmenine sahip çıkarak onların yüzünü güldürmeli. 2023 de güç öğretmenlerde olmalı ki hedefe ulaşılabilsin. Yoksa bu memleketten, değil 2023 de, 2123 de bile bir numara olmaz.