Ölümse ölüm, bundan korkan şerefsizdir…

Gündeme yetişmek gerçekten çok zor; Özgecan, Çakıroğlu ve Süleyman Şah Türbesi… Hangisine yetişeceğiz!

Benim gibi ellisini aşanlar için doğrusu şaşılacak ve hatta ezber bozan günler yaşıyoruz. Tabi ki çok zor nereden nereye geldiğimizi düşününce; içine düştüğümüz şu bataklığa bakar mısınız?

Bırakın sokakta yürümeyi, çoluğumuzu çocuğumuzu minibüse dahi gönül rahatlığıyla bindiremeyeceğimiz günler yaşıyoruz. Çakıroğlu gibi gençlerimiz üniversitelerde katlediliyor. Her tarafta sapıklar, katiller, caniler, teröristler ve bir takım paralelçiler işgal etmiş.

Eskiden bir kabadayı kültürü vardı, korkmasak ta saygı duyardık, şimdilerde garibanı ezen soytarılar külhanbeyi kılığında ortalarda kol geziyor.

Polis, yargı nerede diye hiç sormayalım; çünkü onlar milliyetçi, vatanperver, Atatürkçü, gazeteci, siyasetçi, namuslu vatandaşları ceza evlerine atmak için suç yükleme cabası içerisinde mücadele etmektedirler.

Ergenekon, balyoz, casusluk davalarının suç yüklemek olduğunu gördük, şimdi eski ortakların kavgasına şahit oluyoruz ya, “Allah’ım ne büyüksün” demeden edemiyorum.

Bu ülkede Atatürk’ü sevmek, ilkeleri ışığında düşünce sahibi olmak suç olmuşsa, durun bir dakika düşünelim, çünkü bu aşamada bıçak kemiğe dayandı demektir.

Kim bu ilkeler için kendisini feda edebilir?

Ben!

Evet, “ben” diyenlerin zamanı geldi ve çattı.

Süleyman Şah Türbesi bir vatan toprağı, gitmesek, görmesek te 93 yıldır sırlarımızın dışında ki tek vatan toprağıdır.

Bugün bu topraktan çekildik, ya yarın…

En kötüsü ölüm mü? Bu geri çekilme ölümden beterdir; tabi benim gibi vatanperverler için.

Ben bütün korkularımı içimdeki korkular mezarlığına çoktan gömdüm dostlar.

Tarihimizi okuyarak bugünlere geldik, hangi Türk vatan savunması söz konusu olduğunda geri adım atmıştır? Atmamıştır!

Biliyorum, “Türküm” demek bedel ödemektir.

Ölümse ölüm, bundan korkan da şerefsizdir…