Ön kelimesi Eski Türkçe kökenlidir. Eski Türkçede “yüz, çehre, ön taraf, doğu” anlamlarında kullanılan "öŋ veya yöŋ" sözcüğünden evrilmiştir. Bu sözcük Eski Türkçe ön- “yönelmek, yüzünü (bir yöne) çevirmek, öne çıkmak” fiilinden Eski Türkçe +I(g) ekiyle türetilmiştir. Ayrıca Ön Asya, öncü, öndelik, öngörmek, öngörü, öngün, önlük, önsel, önseme, önsezi, önyargı, önyüklü kelimeleriyle de benzer özellik taşır. Önün eş anlamlısı bulunduğu gibi çeşitli anlam karşılıklarına da sahiptir. Türk Dil Kurumuna göre ön kelimesinin anlam karşılıkları aşağıda verilmiştir:
Ön sözcüğü cümle içerisinde sıfat, isim gibi farklı görevlerde kullanılır. Ön kelimesinin cümle içerisinde kullanıldığı örnekler aşağıda verilmiştir:
Ön eş anlamlısı bulunan kelimeler çok sık kullanılan kelimeler olmasa da ön kelimesinin yerine kullanılabilir. Günlük hayatta sıklıkla kullanılan ön kelimesinin eş anlamı listesi aşağıda verilmiştir:
Önün eş anlamlısı olan sözcüklerle örnek cümleler: