"Otizmin tedavisi sevgi ve eğitimdir”

Bandırma Atatürk Özel Eğitim Okulu Müdürü Algan Kartal, 2 Nisan Dünya Otizm Farkındalık günü nedeniyle yaptığı açıklamada otizmli çocukların tedavisinin sevgi ve eğitim olduğunu söyledi.
Bandırma Atatürk Özel Eğitim İlkokulu Müdürü Algan Kartal, 2 Nisan Dünya Otizm Farkındalık günü nedeniyle yaptığı açıklamada eğitimin önemine değindi. Kartal “Her Nisan ayının 2. günü Otizm farkındalık günü olarak gündeme gelir, ancak otizmli çocukları yılın bir gününde hatırlamak ve hatırlatmak çok acıdır. Otizmli ailelerin çektiği zorlukları, toplumun görmezlikten gelmesi engelleri aşmayı çok zorlaştırıyor. Otizmin bilinen tek tedavi yöntemi yoğun ilgi sevgi ve eğitimdir. Toplum olarak bu soruna hangi ölçülerde duyarlıyız, ancak senede bir gün sadece medya aracılığı ile ya da meydanlarda yoğun olarak otizmli çocukları hatırlar ve sonra unuturuz. Temelde yapılması gereken ise bu bireylerle ilgili sosyal tesisleri çoğaltılıp bu çocukların sosyalleşmeleri sağlanmalı, toplumda varlıkları benimsenmeli, aileleriyle birlikte yalnızlığa terk edilmemeleridir, yoksa senede bir gün televizyon ve radyo programlarında, yazılı ve sözlü basında hatırlanıp, anılmaları yetersizdir" dedi.
Kartal sözlerini şöyle sürdürdü: "1980’lerde 2500 kişiden biri otizmli doğarken, şu anda 68 çocuktan biri otizmli doğuyor. Yani otizm her geçen gün artış gösteriyor. Otizm, yuva kuran her çiftin başına gelebilecek potansiyel bir sorundur. Otizm ailelerin tüm hayatını psikolojik ve sosyal olarak fazlasıyla etkilemektedir. Aileler çocuklarının kendilerinden sonra nasıl bir yaşam sürdürecekleri kaygısı içindedir. Ancak maalesef ki bizler bu konuda yeterince duyarlı değiliz. Gelin Hep birlikte el ele tutalım onların dünyasına bir ışık yakalım. Gelin hepimiz otizmin çözümü olmayan bir hastalık olmadığını, yoğun gayretle çözülebilecek bir sorun olduğunu öğrenelim. Otizm ile ilgili sosyal politikaların hayata geçirilmesi için, ilk önce zihni bir değişime imza atalım. Otizmli çocukların daha fazla ilgi ve sevgi bekleyen çocuklar olduğunu unutmayalım. Bu çocukları normal hayata adapte edecek sosyal hayat imkânı sunacak bir ortam hazırlanması gerektiğini zihinlerde kabul etmekle işe başlayalım. Tüm bu bahsi geçen süreçler hayata geçirildiği zaman görülecektir ki, otizmli çocuklar çok kısa bir sürede asgari hayat koşullarına, normal bir insanın standartlarında dâhil olacaktır. Zira bu imkânları bulan çocukların normal hayata adapte olduğu verilerle ortadadır. Bu noktada projeler hayata geçirilmelidir ve sivil toplum kuruluşları da kendilerine düşen sosyal sorumlulukları yerine getirmeli, taşın altına elini sokarak otizmli çocukların mutlu yarınlara kavuşması için gerekli faaliyetleri yapmalıdır. Şuna emin olalım ki otizmli çocukların kocaman yürekleri var, onlar bizi saf ve temiz duygularla seviyor. Bizde onları sevelim, dünyamıza onları da alalım. Yukarı da dediğim gibi “yakın olmamız için, yakınımızın otizmli olmasını beklemeyelim” dedi.