(özel Haber) Engelli Hasancan’ın Annesi İsyan Etti

Kayseri'de ikamet eden yürüme engelli Hasancan’ın (15) annesi, çocuğunun diğer çocuklar gibi toplum içinde olmasını istediğini söyledi.

Figen Kazel, 15 yaşındaki oğlu Hasancan’ın, doğduğunda sarılık geçirerek tekerlekli sandalyeye mahkum olduğunu ifade etti. Kendisinin de sağlık problemleri olduğu için oğluna hem ev içinde hem de ev dışında yetemediğini söyleyen Kazel, “Çocuğumu taşıyamıyorum. Evden dışarıya çıkaramıyorum. Rampa olmadığı için merdivenlerden çıkaramıyorum. Çarşıya götürüp getiremiyorum. Çocuğumu bırakacak hiç kimsem yok. Komşuya da bırakamıyorum. Çocuğumun ihtiyaçlarını karşılamam gerekiyor. Baba işte olduğu zaman dışarıdaki hiçbir ihtiyacını karşılayamıyorum” dedi.

Toplumun engellilere karşı duyarsız olmasından şikayet eden Kazel, engellilere yönelik fiziki düzenlemelerin yapılmamasının bunun göstergesi olduğunu söyledi. Apartmanlar da dahil olmak üzere, sokaklarda, alışveriş yapmak için girdikleri mekanlarda rampa olmadığını, otobüslerde de asansör sistemi bulunmadığını belirten Kazel, bu nedenle Hasancan’ın sosyalleşemediğini söyledi.

Engelli annesi olmaktan utanmadığını ifade eden Kazel, “Engelli annesi olmak aslında güzel bir şey. Çocuğumu engelli olarak görmüyorum ama mağdur durumda oluyoruz. Hiçbir sosyal yaşantımız yok, çocuklarımı götürüp eğlendirebileceğim hiçbir yer yok. Çocuğumun sosyal alanda da gelişmesini istiyorum, toplumun içinde olmasını istiyorum. Toplumdan dışarıda bir yaşantısının olmasını istemiyorum. Ben bugün varsam yarın yokum. Bu tek başına nasıl yaşayacak bilmiyorum” diye konuştu.

Devletin engelli ailelere verdiği terapi desteklerinin de yetersiz olduğunu dile getiren Kazel, “Biz devletten biraz daha bütçe ayırmasını istiyoruz. Çocuğumun biraz daha fizik eğitimi almasını çok istiyorum ama verilen destekle yalnızca haftada bir gün fizik tedavi alabiliyor çocuğum. Fizik tedaviyi daha çok aldığında daha fazla ilerleyeceğine inanıyoruz. Çocuğumuz için sosyal merkezler açılmasını istiyoruz. Çocuğum bilgisayarı, laptopu elleriyle kullanabiliyor. Gerekirse o şekilde bir iş alanları da açılabilir. Çocuğumun daha iyi bir sosyal çevrede yaşamasını istiyorum. Sağlıklı insanlar nelerden faydalanıyorsa çocuğumun da onlardan faydalanmasını istiyorum” şeklinde konuştu.

Çocuklarının geleceği için çok endişelendiklerini dile getiren baba Murat Kazel ise, devletten günlük bakım merkezleri yapılmasını talep etti. Kazel, devlet tarafından verilen teçhizat desteklerinin de çok kısıtlı olduğuna dikkat çekerek, “Ortez protezler ithal olduğu için devlet çok küçük bir miktarını ödüyor. Devletin bu ödeneği kısıtlaması bizi gerçekten zor duruma sokuyor çünkü neticede asgari ücretle çalışan bir insanım. 3 bin TL bu cihaz, ama 2 küsurunu biz ödüyoruz. Bunu çalıştığımız iş yerinden, çevremizden biz talep ediyoruz” dedi.

Kazel, devletin söz konusu destekleri artırmasını ya da ortez ve protezlerin yerli üretilmesi için teşvikler verilmesini talep etti.