(özel Haber) Mevsimlik İşçiler Mülteciler Gibi Yaşıyor

Afyonkarahisar’da, sayıları sekiz bin olduğu tahmin edilen mevsimlik tarım işçileri, kendileri için kurulan çadırkentlerde banyo ve tuvalet gibi zaruri ihtiyaçlarını zorluklar içerisinde karşılayarak ciddi bir yaşam mücadelesi veriyor.Manzarası ile tıpkı Suriyeli mülteciler için Ceylanpınar’da kurulan çadır kentleri andıran, Afyonkarahisar’daki çadırkentlerdeki yaşam zorda olsa sabırla devam ediyor. Banyo, tuvalet, çamaşır, bulaşık ve yemek yapma gibi sorunların hat safhada olduğu çadırkentlerdeki işçilerin en çok şikayetçi oldukları konu bunaltan sıcaklar, sinek ve haşereler. Elektrik olmadığı için hiçbir elektronik eşyanın bulunmadığı çadırkentlerde medeniyetten uzak bir şekilde hayat devam ediyor. Ailece memleketlerini geçim sıkıntısı ve yoksulluk yüzünden terk ederek Afyonkarahisar gibi tarım kentlerine gelmek zorunda kalan işçiler, şimdiden hasat bitiminde yurtlarına döndükleri zaman geçimlerini nasıl sağlayacaklarını, nasıl sıcak bir kış geçirecekleri hesabını yapıyor. Anne ve babaları tarladayken çadırkentlerde kendi yaşıtları ile zaman geçirmeye çalışan çocuklar ise okulların açılmasını iple çekiyor. Sabah 08.00’de tarlaların yolunu tutan ve akşam saat 18.00’e kadar 31 TL yevmiyeye ter döken işçilerin en büyük istekleri kendi memleketlerinde ekmek parası kazanmak.YAŞAM ZORMevsimlik tarım işçileri için Afyonkarahisar merkeze bağlı Erenler köyünde kurulan çadırkentte yaklaşık 150 kişi hayata tutunmaya çalışıyor. İşçiler sabah erken saatlerde salatalık toplamak için tarlaların yolun tutarken, çocuklar genelde tarlada çalışamayacak yaşta olan aile büyüklerine bırakılıyor. Çadırkentlerde kalan 19 yaşındaki Orhan Çiçer, genelde Afyonkarahisar’a gelen tarım işçilerinin Şanlıurfa ve Diyarbakır gibi kentlerden geldiklerini söyledi. Artık mesleklerinin geçici tarım işçisi olduğunu kaydeden Çiçer, memleketlerinde istihdam imkanı olmadığı ve rahat bir kış geçirmek için yazın yollara düşerek ekmek parası kazanmak için yerlerinden, yurtlarından ayrıldıklarını dile getirdi. Yazı Afyonkarahisar gibi tarım kentlerine kışın ise portakal bahçeleri ile ünlü Mersin gibi kentlere gittiklerini anlatan Çiçer, çadırkentlerde yaşamın zor olduğunu vurgulayarak, “Elektriğimiz yok, zorunlu ve sosyal ihtiyaçlarımızı gideremiyoruz. Banyo ve tuvaletler pis oldukları için kullanamıyoruz. Önceden kendi çadır ihtiyacımızı kendimiz karşılıyorduk, şimdi devlet veriyor. Ancak, kalabalık ve iç içe olmasından dolayı memnun değiliz” dedi.Çadırkent ile birlikte günlük yevmiyelerinden şikayetçi olan tarım işçileri şimdi, önümüzdeki yıl tekrar gelecekleri Afyonkarahisar’da çadırkent şartlarının iyileştirilmesi ve yevmiyelere zam yapılmasının hayallerini kuruyor.