(özel Haber) Son Hallaç Ustası Teknolojiye Rağmen Ayakta

Teknolojiye yenik düşen mesleklerden biri olan hallaçlık işinde 53 yıldır pamuğu yay ve tokmakla atan hallaç ustası Şerafettin Obalı, yeni çırak bulamamak ve yaptığı mesleğin tarih olmasından dolayı üzgün olduğunu söyledi.Teknolojiye yenik düşen ve yok olmaya yüz tutmuş mesleklerden hallaçlığın Manisa’daki son temsilcisi bıkmadan yay ve tokmakla pamuk atıyor. Hallaç ustası 76 yaşındaki Şerafettin Obalı, 53 yıl önce başladığı mesleğini yeni makineler çıkmasına rağmen terk etmedi. Selçuklu Türklerinden Osmanlılara, Osmanlı’dan günümüze kadar gelen meslekte 53 yılı geride bırakan Obalı, hallaççılığın kendisinden sonra miras bırakacak kimse olmamasından dolayı tarih olmasından endişe duyduğunu söyledi.Kendisinden sonra mesleği sürdürecek hallaç ustası olmamasından yakınan Obalı, mesleğin para revaçta olduğu dönemde pek çok ustanın bu işi yaptığını ancak teknolojiye yenik düştüklerini söyledi.Obalı, bu işle uğraşan bir arkadaşı olduğunu belirterek şöyle konuştu: "İşim yoktu benim. İlle 'Sana öğreteyim sana öğreteyim' dedi. Allah razı olsun öğretti. Askerden geldikten sonra beraber çalıştık. İşimiz çoktu. Çalıştık, kazandık. Yani bir şeyler yaptık. Aşağı yukarı bu işi bu şekilde şimdi atan yok. Bu iş battı gitti. Yapan yok. Zaten gençler pamukları istemiyor. Elyaf ve silikon istiyorlar. Gençler onları alıyor ama hep hastalıklı. Kafa hastalığı yapıyor. İyi bir şey değil ama gençler şimdi alıyor. Gençlere dinletemiyorsun. Eskiden yastıklar hep pamuktu. Biz bile pamuk kullanıyoruz." Pamuk yatakları şimdi gençlerin istemediğini anlatan Obalı, sözlerini şöyle tamamladı: "Neymiş iyi değilmiş. Halbuki en sağlıklı en güzel pamuk olan yataklar. Pamuk kıymetini bilenler hâla pamuk kullanıyor. Aşağı yukarı çıraklık devrini saymıyorum 61’den beri bu işi yapıyorum. Bazen İstanbul veya İzmir'e buradan yastık yapıyor gönderiyoruz. 10 tane, 20 tane, 30 tane kaç tane istiyorlarsa. Eskiden 8-10 kişi birden çalışıyorduk. Dışarılara gidip dışarılardan iş alıyorduk. O zaman iyiydi. Köylere gidiyor atıyorduk. Şimdi köylere gitmek yok. Apartmanlarda yaptırmıyorlar. Yaş geçti. Her seherde açılır besmele ile mekanımız. Hallac-ı Mansur’dur pirimiz üstadımız.”