Popstar Mehtap Yılmaz pavyon günlerini anlattı: Patronun elinden aldım kızı...

Bir kız arkadaşım, beni yemeğe çağırdı. Canlı müzik yapılan bir mekandı, arkadaşım ‘senin sesin çok güzel’ dedi. Mikrofonu bana verdiler, bir şarkı okudum. Orda bana ilgi alaka oldu, teklif geldi. ‘Burada şarkı söyler misin?’ dediler, ben de kabul ettim. Orada kitlem oluştu, bir anda şarkıcı oldum. Sonra bu süreç pavyona kadar gitti.

Ben hiçbir zaman pavyonda masaya oturmadım. Hep sahnedeydim, teklif gelince kabul etmiyordum, onlar da işime son veriyordu. Sadık hocam ile çok gezdik. Sonunda masaya oturmadan altı yerde sahne alan solist olarak kabul ettirdim kendimi. Orda o kızları görünce, ‘ben nereye düştüm, ne bu cehennem mi?’ dedim. Ben sahnemi bitirip gidiyordum. Hiçbir zaman orada gülmedim, hep ciddiydim. Kulise giriyordum 10 tane kız, sırayla yatıyordu hepsinin üstünde masa örtüsü… Kızları ayıltmaya çalışıyorlar ki müşterinin masasına tekrar gitsinler diye! Dayak yiyenler, senet imzalatılanlar bunları sizler bilmezsiniz…Orada çalışan kızların kimisi okuyor, ailesi yok!

Bir gün kulise geldim, bir kız dolabını kitlerken ağlıyordu. ‘Neden ağlıyorsun?’ dedim. ‘Benim bir erkek kardeşim var, üniversitede okuyor. Diş doktoru olacak. Üniversiteyi bitirdi doktor oldu şimdi benden utanıyor. ‘Ablam var demiyor’ dedi. Aynı kızı bir gün gazino patronu dövmeye kalkmış, ben de ‘ne oluyor’ diye indim. Patronun elinden aldım. Kızı da oradan yolladım. Hepsine söylediğim oydu ‘gidin buradan’ beni dinlemeyenler ya ölmüş ya da başına bir şey gelmiş…