Psikoloji-İlişkiler Ve Öfke

İçinde büyüdüğümüz aile, özellikle de ilk ihtiyaçlarımızı karşılayan anne ve baba veya onların var olamadığı durumlarda da ilk bakıcı (bu anneanne de olabilir, bir yabancı da) nasıl bir kişilik yapısı geliştireceğimizi belirlerler. Bazen ailemizde öğrendiğimiz davranışları anlayabilmek, hatta bazen bunları ailede öğrendiğimizi fark edebilmek, bunların nedenlerini bulmak ve işlevsel olmayanlarını silebilmek için çok çaba harcamamız gerekir. Öfkeli bir aile içinde büyümek de böyledir işte.

Eğer öfke aile hayatının bir parçası ise, bu öfke tıpkı bugün domuz gribi virüsünün yayıldığı gibi girdiği evde yayılır, bir nesilden diğerine geçer.
İşin kötü tarafı öfke nesilden nesile yayıldıkça onu tanımak, anlamak ve dolayısı ile yok etmek de zorlaşır.

Peki, bir ailede öfkenin olup olmadığı nasıl anlaşılır?
Soru biraz garip oldu değil mi? Aslında öfke dediğimizde hepimizin aklına üşüşen resimlerin ortak noktası yüksek sesin, bağrışmanın hatta belki de şiddetin olması. Aslında ailede öfke olup olmadığını aile üyelerinin birbirleri ile kurdukları ilişki şeklinden anlayabiliriz. Bunun için de mutlaka yüksek sesin, bağrışma ve kavganın olması gerekmez. Sinirli bir ses tonunun, her zaman eleştiren veya eleştirilen birilerinin bulunabilmesinin, incir çekirdeğini doldurmayacak konulardan büyük tartışmaların çıkmasının da aile içindeki öfkeden kaynaklandığını söyleyebiliriz.

[

](http://yasamintatlari.blogspot.com/2012/08/psikoloji-iliskiler-ve-ofke.html)